(โคลงสารล้านช้าง)
๏ เฟียกัน ไปเป็นจุ้ม เป็นซุมเป็นจุ่ม
ขายความ ไขใหม่อ้าง ทางพ้นผ่านเข็ญ
อวดองค์ ลงสีเอ้ ลีลาลายต่าง
สาธยาย จ่ายข้อ ยอย้องยกตน
๏ มีทัง ของเก่าฮ้าง สีหม่นมัวหมอง
คนบ่ ปรารถนา หน่ายสาสมพื้น
มาเป็น แถวถันให้ ใจหลิงหลงฮัก
อ้าปาก เห็นฮอดไส้ ในเนื้อเน่าหนอง
๏ มีทัง ของใหม่สร้าง ทางเลือกมุมมอง
มีทัง ผลผลา หน่อแหนงแซงซุ้ม
มาแทน แถวสายเซื้อ วงศาสานสืบ
ให้ตาง หวังต่างแก้ กลเบื้องบ่อนใน ตนแล้ว
๏ เปียกัน ไปเป็นปุ้ม เป็นซุมซวนเซื่อ
หลืบหลัง บังจอบซ้น คอยถ้าทบคืน
เกินว่า หลายจนล้า แนมนำบ่ไขว่
แอ้มแปะ หมายแมะข้าง โอมอ้างอ่านกิน
๏ จิ่งดี ในซั่วซ้วน ซูสู่สาธารณ์
เอาแผ่น- ดินเดิมพัน แบ่งปันปูมป้อน
เฟียกัน เป็นอุ้มลุ้ม สุมไฟลืมมอด
ไปหน้า มีแต่ฮ้อน ภายซ้อยสิมุ่นมี บแล้ว
๏ คันบ่ ถอยโลภเลี้ยว เทียวควัดเทียวขน
แสนสิ สรรค์คนดี ส่ำหาเข็มน้อย
ในมหา สาครกว้าง นานไปดายเปล่า
หน้อยบ่- นานซาติเซื้อ สูญสิ้นเผ่าผไท ดูแล้ว๚ะ๛
๑๖ กุมภาพันธ์ 2562
เฟีย (เฟือ) : ห้อย, เกาะ. เปีย : ใช้มือคว้าหรือเกาะขึ้นที่สูง. แปะ : ติด, ชิด, ใกล้. แมะ : พิง, อิง. ซุม : พวก. จุ่ม : กลุ่ม.
เอ้ : ประดับ. ย้อง : ยกย่อง. สมพื้น : สมน้ำหน้า. หลิง : เห็น, มอง. ฮอด : ถึง. แซง : ทาง, เชื้อสาย. ปุ้ม : พุ่ม, พวง.
จอบ : แอบ. ซ้น : ซ่อน, บัง, หลบ. แนมนำ : มองตาม. แอ้ม : ตีฝา, กั้นฝา. ซ้วน : ยก, ชู. อุ้มลุ้มพันกันเป็นก้อน.
มุ่นมี : แหลก, ละเอียด. ภายซ้อย : ภายหลัง, อนาคต. ควัด : เซาะ, ควัก. ส่ำ : เท่ากับ, เท่ากัน.
ขอบคุณภาพจาก https://pixabay.com/
