-1-
ทุ่งข้าวสีเหลืองทองท้องทุ่งข้าว
นกสีขาวพราวพร่างระหว่างฝัน
ดินกับฟ้านากับน้ำ ดวงตะวัน
เฉดสีสันหลากหลายระบายงาม
ดอกผักบุ้งยุ้งข้าวหนาวลมเหนือ
กองไฟก่อขึ้นเพื่อเหนือคำถาม
บอกคำรัก โอบเอื้อ ของเนื้อนาม
คนกับคนกว่านิยามงดงามใด
สายน้ำไหลเรื่อยล่องทำนองท่วง
กาลเวลาทิ้งช่วงความสงสัย
ดอกหญ้าริมทางระบัดไกว
หมู่ปลาแหวกสายน้ำไหลอย่างรื่นรมย์
เป็นภาพจำล้ำค่าอาณาจักร
ที่เคยถูกทอถักรักสั่งสม
สายสัมพันธ์ข้องเกี่ยวเหนี่ยวนำชม
โอ…สายลมพัดผ่านกาลเวลา
-2-
กระแสกาลหนุนเนื่องเฟืองความคิด
มุ่งสู่ทิศเงื่อนงำของตัณหา
เติมไม่เต็มเหวห้วงดวงชะตา
กลางแย่งชิงเบื้องหน้าไขว่คว้าลวง
ขยายตัวออกไปเถิดความโลภ
เขมือบอย่างละโมบและหนักหน่วง
กลืนกินจิตวิญญาณผลาญใจดวง
ที่สะอาดสว่างห้วงด้วยความรัก
เถิด! ซาตาน อย่าเว้นว่างทางระยะ
ปมพันธะแน่นหนาชะตาหนัก
จุดไฟกลางเชื้อไฟไม่เว้นวรรค
โถมทำลายทะลักทุกหย่อมใจ
พรากความสุขมูลเหตุจากรากฐาน
ตัดตอนสายธารความยิ่งใหญ่
รกรากแห่งรักฝากอาลัย
ดับสลายเยื่อใยบรรพกาล
-3-
เส้นทางข้างหน้ามืดหมอกพิษ
บดบังทั่วทางทิศหลุมพรางด่าน
เนิ่นนาน เนิ่นนาน เนิ่นนาน
มุ่งไปสู่อนันตกาลเบี้ยวบิดเบือน
เหลือเพียงความทรงจำอันเลือนพร่า
เลือนคุณค่าลาหายในไหลเคลื่อน
บางขณะผุดพรายได้ย้ำเยือน
เป็นการเตือนให้รับรู้บางครั้งคราว
เก็บความจำล้ำค่าในกลักคร่ำ
บรรจุลงหลุมดำหลืบลึกหนาว
ล่มสลายบรรพกาลตำนานยาว
ในความมืดสีขาวชั่วคราวเดียว
ทุ่งข้าวสีเหลืองทองท้องทุ่งข้าว
นกสีขาวต่างโบยบินอย่างโดดเดี่ยว
ดินกับฟ้านากับน้ำ คนดายเดียว
สายสัมพันธ์คลายเกลียวในเสี้ยวใจ
ขอบคุณภาพจาก https://pixabay.com/
