กลับมาสู่สวนขวัญ…และบ้านเรา

ภาพของเพื่อนเลือนหายจากท้ายสวน

วันที่หวนคืนย้อนสู่ร้อนหนาว

เคยฝันกันไว้ว่าจะคว้าดาว

ครั้งเมื่อคราวคบหาประสาจน

.

ได้รับรู้เรื่องราวข่าวคราวบ้าง

วันเธอย่างอยู่กับความสับสน

กี่ครั้งที่ล้มลุกและทุกข์ทน

เคยพร่ำบ่นให้ฟังทุกครั้งมา

.

จนเมื่อความพ่ายแพ้แผ่ขยาย

ฝันหล่นหายไปจนเกินค้นหา

ถูกความเศร้าเข้ากุมมุมชะตา

เธอเล่าว่ามืดมนจนถอดใจ

.

ฉันได้แต่นิ่งฟังอย่างหวังดี

กับวิถีที่เธอนั้นเผลอใฝ่

อยู่กับมุมรุ่มร้อนของฟอนไฟ

เกินจะไปเอ่ยทักหรือตักเตือน

.

ว่าในความรุ่งเรืองของเมืองนั้น

กระชากฝันของใครทิ้งไว้เกลื่อน

เธอค้นหาอยู่เช่นนี้กี่ปีเดือน

จนคำเพื่อนเลือนหายไม่รู้ตัว

.

เหลือแต่ฝันแสนสวยที่ป่วยไข้

อยู่ในเมืองกว้างใหญ่ไฟสลัว

มีแต่ภาพลวงตาที่น่ากลัว

รอยยิ้มหัวที่แสดงล้วนแกล้งทำ

.

ภาพของเพื่อนเลือนหายจากท้ายสวน

เคยชี้ชวนกันชมสายลมร่ำ

เถอะผละทิ้งทางที่เป็นสีดำ

กลับมาย่ำสวนขวัญที่บ้านเรา

Related Posts

อุรังคธาตุ – นิทานพเนจร : ที่จุดเริ่มต้นคือที่สุดท้าย – ตอนจบ
ดอกขะเจียวจากโคกขี้แลน ตอนที่ 5
วิญญาณการเมืองอีสาน
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com