บทร้อยกรองของพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ ๕-๗
บทร้อยกรองของพระอุบาลีคุณูปมาจารย์
(สิริจฺนโท จันทร์) พ.ศ. ๒๓๙๙ – ๒๔๗๕
ทางอีศาน ฉบับที่ ๗ ประจำเดือนพฤศจิกายน ๒๕๕๕
คอลัมน์: โลกนิติคำกาพย์ภาษาลาว
๕. ของบ่งามมีนามหลายอย่าง
สระเปล่าว่างหาน้ำบ่มี
เป็นบูรีหาพระยาบ่ได้
เป็นต้นไม้ใบเหี้ยนหล่าสม
เป็นงัวนมฮีดน้ำบ่ย้อย
เป็นสาวน้อยปะไป่เปลือยโต
นะหิโสบ่งามความเปรียบ
เพิ่นเทียบได้คือดั่งวาจา
คำมุสาโกธาส่อเสียด
ให้เพิ่นเคียดงามน้อยบ่มี
๖. เจ้ามะตีบัณฑิตฉลาด
อย่าประมาทจำยอดคำสอน
เป็นอาภรณ์กลางคนหับปาก
ดังคำหมากหับปากเพิ่นเป็น
๗. รสของเย็นเฮาเห็นมีมาก
รสฟองน้ำรสแก่นจันทน์แดง
บ่คางแคงรสเงาฮ่มไม้
รสหนึ่งได้แสงส่องเดือนดาว
เป็นรสเย็นทั่วกันคนฮู้.
