ทางชีวิต

เราต้องรู้จักร่างกายของเรา หน้าที่อวัยวะแต่ละส่วน ความสำคัญและการถนอมรักษาไว้ให้ทนนาน อาหารใดมีประโยชน์อะไรมีโทษ ในสวนครัวหัวไร่ปลายนาและรอบ ๆ ชุมชนมีไม้ดอกไม้ผลไม้ยืนต้นพืชสัตว์ชนิดใด และต้องรู้จักทะเล ภูเขา รู้จักห้วย หนอง คลอง บึง แม่น้ำทุกสาย

ต้องรู้ว่าพ่อแม่คือวีรบุรุษวีรสตรีของลูก รู้รากเหง้าเหล่ากอ รู้ประวัติความเป็นมาของหมู่บ้าน ตำบล เมือง ประเทศ โลก และจักรวาล รู้ชาติพันธุ์วรรณนา ฮีต คอง ประเพณี

ต้องรู้จักประชาชีพของท้องถิ่นซึ่งหล่อเลี้ยงชีวิตมีผลผลิตอันเป็นสินค้าไปขายภายนอก และค้นคว้าเพื่อปรับปรุงต่อยอดผลิตภัณฑ์

ต้องมีความสุนทรี สนุกสนาน ซึมซับรับเอานิทาน ตำนาน ศิลปะ การแสดงพื้นบ้าน ประวัติศาสตร์ อารยธรรม ศึกษาและสร้างสรรค์ภาษา ศาสตร์ทุกศาสตร์ของพงศ์เผ่า

ต้องประหยัด อดออม พึ่งลำแข้งตนเอง พร้อมนำต้นทุนของชีวิตของชุมชนทุกด้าน มาเสริมความเข้มแข็งทั้งด้านสังคม เศรษฐกิจ ชีวิตความเป็นอยู่โอกาสทางการศึกษาและพัฒนางานวัฒนธรรม

ต้องรู้จักโลกที่วิวัฒนาการมา ลึกซึ้งศีลธรรมคุณธรรมใหม่ ความถูกผิดดีชั่ว มีความอ่อนน้อมถ่อมตน ในขณะเดียวกันก็ทระนง องอาจ ห้าวหาญ มีทักษะวิชาชีพ พร้อมเผชิญอุปสรรคปัญหา และมีจิตใจเสียสละเพื่อผลประโยชน์ส่วนรวม

ทั้งนี้ เมื่อเรารู้จักตนเอง สามารถยืนหยัดอยู่ด้วยตัวของตัว มีเหตุมีผล เติมเต็มด้วยภูมิปัญญาบรรพชน ข้อมูลข่าวสาร วิทยาการสมัยใหม่ เข้าร่วมกลุ่มบริหารจัดสรรการงานของชุมชน ชีวิตปัจเจกและหมู่บ้านย่อมพัฒนาก้าวหน้า

ที่สำคัญก็ด้วยพลังคนเล็กคนน้อยนี้เท่านั้น ที่จะร่วมกันสานฝัน สร้างศรัทธา และกำหนดอนาคตประเทศได้