ความเปลี่ยนแปลง
๏ อยู่ป่าอยู่เขาเนาละหาน เป็นคุ้มเป็นบ้าน
ถางป่าถางดงพงพี
๏ เพาะปลูกเลี้ยงสัตว์มากมี ชุมชนใหญ่ทวี
เป็นเมืองเป็นตลาดนคร
๏พ่อค้าศักดินาฐานันดร สลับซับซ้อน
โลกาภิวัตน์พัดพา
๏ เกษตรมีอุตสาหกรรมมา ฮีตคองสิ้นค่า
หมู่บ้านอกแตกแยกสลาย
๏ เสริมส่งค่านิยมเจ้านาย เงินเกียรติมากมาย
สาปสิ้นกลิ่นอายไร่นา
๏ กำพืดฤๅสู้วาสนา ชีวิตโอ่อ่า
บ่มผิวนวดหน้าทาปากแดง
๏ ครั้งพิษทุนนิยมแผลง ต้มยำกุ้งสำแดง
หมู่บ้านเบาะรองแทนเปล
๏ ควรคิดครวญใคร่ไม่ลังเล ปรับแก้หันเห
วิถีชีวีใหม่กัน
๏ หนุ่มสาวแก่เฒ่ายักยัน รวมพลังสร้างสรรค์
ต่อยอดจากบรรพชน
๏ รู้รากปัจจุบันคิดค้น อนาคตตน
เปลี่ยนแปลงบ้านเมืองเรืองรอง
(กาพย์ฉบัง ๑๖ ห่อคำปราชญ์)
“
เว้าแล้วต้องเฮ็ด เฮ็ดให้สุด
ขุดให้ถึง ผิดถืกค่อยว่ากัน
สิ่งใด๋ดียกยอขึ้น สิ่งใด๋บ่ดีแก้ไข
ทั้งเฮ็ดทั้งเฮียนคู่กันไป
ความผิดบ่ไซ้ความซั้ว
ความซั่วคือบ่เปลี่ยนแปลง
”
(คำปราชญ์)
