หลากถ้อยในรอยทาง

ผ่านการค้าการขายเมืองชายขอบ
และโดยรอบอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์
หลากสินค้าเดินทางไปต่างทิศ
หลากความคิดความเชื่อได้เอื้อปัน

หลากเชื้อชาติภาษาอาณาจักร
ก่อนหมุดหมายใดปักหมายกักกั้น
ก่อนพรมแดนแผนที่บ่งชี้นั้น
ล้วนสายนํ้าสัมพันธ์แบ่งปันแดน

ตะวันออกบอกนกให้ผกผิน
ตะวันเที่ยงข้ามถิ่นฟ้าดินแถน
ตะวันตกฟ้าตํ่าเงียบงำแทน
ข้ามขอบแคว้นขุนเขาลำเนาไพร

ทิ้งผู้คนบางคนไว้ต้นทิศ
ค้างความคิดบางข้อเหมือนหน่อไผ่
ฝากผู้คนบางคนบนทางไกล
เพื่อเติบใหญ่ปลายทางในบางเมือง

เป็นชุมชนต่างเชื้อชาติศาสนา
ความเป็นมาเมื่อไม่เล่าก็เก่าเหลือง
คำปู่ย่าตายายเริ่มยักเยื้อง
กลายตำนานต่อเนื่องของเมืองไกล

ผ่านการค้าการขายเมืองชายขอบ
ก่อนส่งมอบตำนานต้นธารใหญ่
เป็นเรื่องเล่าเมื่อเข้าถึงจึงเข้าใจ
เป็นสายใยยืดยาวของชาวชน

*นักเขียนรางวัลซีไรต์ จากผลงานกวีนิพนธ์เรื่อง “บ้านเก่า” พ.ศ. ๒๕๔๔