๑๕๐ ปีชาตกาล พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต บุคคลสำคัญของโลก นิตยสาร “ทางอีศาน” ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๙๔ ประจำเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๓ เรื่องเด่นในฉบับ • งานนิทรรศการเฉลิมฉลองวาระครบ ๑๕๐ ปีชาตกาล ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต โดย กรมการศาสนา • กองทัพธรรมสายพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ กับการสืบสานอุดมการณ์โพธิญาณ โดย ดร.ธันวา ใจเที่ยง • ตามรอยจาริกหลวงปู่มั่น จากอีสานสู่ล้านนา โดย ธีรภาพ โลหิตกุล • ศ.ดร.ระวี ภาวิไล ที่ผมรู้จัก ผู้ผสานธรรมะกับธรรมชาติ โดย รศ.ดร.เสรี พงศ์พิศ • On Mind Diary : บันทึกภายในใจ ของจารุวรรณ สวัสดี โดย นงค์ลักษณ์ เหล่าวอ บัทเลอร์ • ขี้เหล็ก : ฮ่วมพาแลงกินแกงต่างหม้อ โดย "หลานเหลียน"

ขอแสดงความยินดีกับ​ อ.ทรงศักดิ์​ ประทุมสินธุ์ จากศิลปินมรดกอีสานสู่ศิลปินแห่งชาติ​ สาขาศิลปะการแสดงประจำปี​ พ.ศ.2562 เอาเทปที่เคยสัมภาษณ์ไว้มาให้ฟังอีกครั้งค่ะ

วัดทุ่งสนุ่นรัตนาราม เป็นวัดราษฎร์ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย มีเนื้อที่ ๒๗ ไร่ ๒ งาน ๓๖ ตารางวา ตั้งอยู่ที่ บ้านทุ่งสนุ่น หมู่ที่ ๔ ตำบลระหาน อำเภอบึงสามัคคี จังหวัดกำแพงเพชร เริ่มสร้างวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๒ โดยชาวบ้านซึ่งมีเชื้อสายลาวครั่ง และลาวเวียง ได้อพยพโยกย้ายถิ่นฐานจากจังหวัดนครปฐม และ จังหวัดราชบุรี มาจับจองที่ดินเพื่อทำมาหากินที่บริเวณอำเภอขาณุวรลักษบุรี ซึ่งในขณะนั้นบริเวณนี้ยังเป็นป่าดงดิบเต็มไปด้วยสัตว์ป่า อุดมสมบูรณ์ด้วยแหล่งน้ำ และมีต้นสนุ่น (ใคร้นุ่น) เกิดอยู่เต็มท้องทุ่งนา ชาวบ้านจึงเรียกขานบ้านตนเองว่า บ้านทุ่งสนุ่น และหลังจากนั้นไม่นานชาวอีสาน จากจังหวัดร้อยเอ็ด จังหวัดขอนแก่นก็อพยพมาสมทบกันอยู่เพิ่มเติมอีก จากนั้นจึงมีคนไทยเชื้อสายจีนเดินทางมาค้าขายทีหลัง

สีแดงเริงร่าแห่งดอกจานยามบานตระการมีพลังร้อนแรงจนฝรั่งตั้งฉายาว่า “เปลวไฟในพนา” - frame of the forest แต่ชาวภารตะเปรียบเปรยได้งดงามไพเราะกว่าว่า ดอกจานคือ “กามเทวนะขา – เล็บ (แดง) แห่งกามเทพ” เจาะดวงใจผู้มีรัก...

เรื่องอาหารการกินคนอีสานเรียกว่า แนวอยู่แนวกิน รสนิยมการกินของคนเราแตกต่างกันไปตามแต่วัตถุดิบตามธรรมชาติของแต่ละพื้นที่ อาหารตามธรรมชาติบางอย่างหากินได้เฉพาะฤดูกาล ปีหนึ่งอาจได้กินครั้งเดียว เช่น อึ่ง แมงกินูน กิโป่ม ฯลฯ คำเปรียบเปรยของคนอีสานที่ว่า “ของแซบอยู่กับผู้มัก” แล้วแต่รสนิยมเก่าแก่แต่โบราณมา อาหารการกินของคนภาคไหน ๆ ก็คงเหมือนกัน แล้วแต่ใครจะมีวัตถุดิบ พืชพันธุ์ธัญญาหารตามถิ่นที่มี