ฉันออกเดินทางไปกับคุณยายตั้งแต่เช้ากว่าจะถึงวัดก็บ่าย ทันทีที่ถึงวัด ความรู้สึกเมื่อวัยเด็กผุดขึ้นในห้วงความคิด รู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ มองดูบริเวณรอบ ๆ วัด ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น ได้ยินเสียงใบไม้ไหวราวกล่าวคําต้อนรับอาคันตุกะผู้มาเยือน ฉันรับรู้ถึงกระแสแห่งความชุ่มฉ่ำเย็นที่เกิดขึ้นในใจ

ฉันกลับมาทบทวนตัวเองอีกครั้ง ยังมีหนทางอื่นอีกไหมที่จะทําฝันให้เป็นจริง นึกถึงอาชีพนักการทูตที่ต้องเดินทางไปทํางานต่างประเทศ น่าจะเป็นอีกหนทางหนึ่งที่จะทําฝันให้เป็นจริง

มนุษย์ออกเดินทางตั้งแต่เกิด เมื่อลืมตาดูโลกคือ ประสบการณ์แรกที่ได้พบโลกใบใหม่ เมื่อเติบใหญ่ชีวิตหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามวัย ตามเหตุการณ์ที่ผันแปรไป