ลูกอีสานรักงานศิลปะ เรียนศิลปะ สอนศิลปะ และสร้างสรรค์งานศิลปะ ตามแบบฉบับของหัวใจ ใช้ชีวิตอยู่อำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์ เสาะหาวิถีชีวิตจิตวิญญาณของทุ่งกุลาร้องไห้ แล้วสร้างสีสันให้ปรากฏบนผืนผ้าใบ เป็นไปได้อย่างไรที่ทุ่งกุลาร้องไห้จะมีสีสัน

ความรัก ความอบอุ่น การดำเนินชีวิตความรับผิดชอบในหน้าที่ของเด็กอีสานที่แฝงไว้ด้วยคุณธรรม ระเบียบวินัยในการดำเนินชีวิตประจำวัน การเอาตัวรอดในแต่ละวันจากรุ่นสู่รุ่นจากพ่อสู่ลูก วิถีชีวิตที่ดีงาม เรียบง่าย อยู่กับธรรมชาติ ซึ่งในปัจจุบันนั้นหาได้ยากเต็มที

ที่มั่นที่”หมาเก้าหาง”ตั้งรับการระบาดใหญ่ทั่วโลกของไวรัส”โควิด-19” ติดกับ”คลองน้ำดอกไม้” ถัดไปมีระบบคลองชลประทานจากเขื่อนลำน้ำปาว พี่น้องที่นี่ทำนาตลอดปี บริเวณโดยรอบเขียวชอุ่มตา รถรับจ้างเกี่ยวข้าววนมาที่นี่ปีละสองสามรอบ เราวางเบ็ดแต่ไม่ได้ปลา แถมเมื่อคืนฝนตก เพื่อยันกับวิกฤติขั้นอุกฤษฏ์ การปลูกผักสวนครัวรั้วกินได้กำลังจะเริ่มขึ้น และเมื่อสูบน้ำขึ้นเต็มสระจนล้นเจิ่ง”คลองไส้ไก่”รอบผืนนา พวกเราจะลงมือทำนา

บ่ายวันพฤหัสบดีที่ 9 เมษายน ปรึกษาหารือการขับเคลื่อนวัฒนธรรมภาคพลเมือง รศ.ดร.พรอัมรินทร์ พรหมเกิด, รศ.ดร.บัวพันธ์ พรหมพักพิง, ผศ.ดร.มานะ นาคำ, รศ.ดร.สถาพร เริงธรรม (อาจารย์ประจำคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มข.), นางสาววรัญญา ศรีริน (นศ.ปริญญาเอก สาขาสังคมวิทยา), นางสาวศิรินัน ทับอาษา ป.โท ปรัชญา และตัวแทนมูลนิธิทางอีศาน ปรีดา ข้าวบ่อ, ดร.อาทิตย์ บำรุงเอื้อ, ปรัชญา นันธะชัย, ธีระศักดิ์ จงจันทร์ ขอบคุณซึ่งกันและกันครับ

"...ถ้าผ่านการระบาดครั้งนี้ไปได้ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่า จะเกิดโรคระบาดที่ใหญ่กว่านี้อีกในอนาคต เมืองไทยไม่น่ารอให้ถึงวันนั้น วันนี้เรามีภาคเกษตรที่เป็น “ต้นทุน” ที่สำคัญที่สุด มีศักยภาพที่จะเลี้ยงตนเองและเลี้ยงคนในโลกได้ เป็นครัวเราครัวโลกได้ดีถ้ามีการวางแผน การจัดการ การพัฒนาอย่างเหมาะสม..."

โครงการวิจัยนี้มีชื่อว่า Covid-19 Case Cluster Study ที่เยอรมันมีงานวิจัยซึ่งน่าจะเป็นที่เดียวในโลก ที่ไม่รอให้โรคระบาดจบแล้วค่อยทำ แต่ทำทันทีตั้งแต่วันนี้ เพื่อศึกษาว่า โควิด-19 ระบาดอย่างไรตั้งแต่แรกเริ่มและพัฒนามาอย่างไร จะติดตามไปทุกระยะอย่างใกล้ชิด วิจัยเชิงปฏิบัติการ โดยชุมชนเป้าหมายมีส่วนร่วม