เหลือใจกับการเสียชีวิต ของลูกหลานไทศรีสะเกษ
ขอแสดงความเสียใจร่วมกับพ่อแม่พี่น้องญาติมิตรทุกคน เหลือใจอย่างยิ่งกับการตายของคนหนุ่มสาวจำนวนสิบกว่าคนในคราวเดียวกัน
บทกวี : ความรักพาเรากลับบ้านเสมอ
ตาบางคู่กู่ว่าข้ามีฝัน
Longyi บอกสามัญแห่งพันธุ์เผ่า
สี่ปีแล้ว ให้ซีดจางและบางเบา
น้ำหมากหมาดปาดแสงเงาพอเข้าใจ
เมล็ดพันธุ์วรรรณกรรม
กวี : เด็กชายพีระภัทร จำปาน้อย ชั้น ม.3 หนึ่งในสิบตัวแทนนักเรียนจากโรงเรียนนาสีนวนพิทยาสรรค์ อ.กันทรวิชัย จ.มหาสารคาม เข้าร่วมกิจกรรมค่าย”จุดประกายความใฝ่ฝัน เพาะเมล็ดพันธุ์วรรณกรรม” รุ่นที่ 48 ที่โรงเรียนเมืองเตาวิทยาคม อ.พยัคฆภูมิพิสัย ซึ่งจัดโดย อบจ.มหาสารคาม และกองทุนศิลปินครูบ้านป่า สลา คุณวุฒิ
สำนวนกลอนดี ความรู้ความคิดดี วิทยากรหายสงสัยเมื่อทราบว่าคุณครูเพ็ญศรี กานุมาร ครูสอนวิทยาศาสตร์-นักอนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เป็นผู้ดูแลศิษย์
เที่ยวไปตามความ (ใฝ่) ฝัน – ๑
ระหว่างบ้านทางแบ่งไปหลักซาว รถแล่นบนยอดเขาขึ้นลง และข้างทางเป็นภูเขาใหญ่น้อยสวยงามจนไม่สามารถหาคำใด ๆ มาบรรยายได้...ไพรพฤกษ์เมืองลาวนี้อุดมสมบูรณ์ทำให้มีสายน้ำซับ น้ำตกและกระแสธารตลอดเส้นทางที่ผ่านเป็นระยะ ๆ
ฝันเห็นไก่ แปลเป็นเลข ๐๒
หลาน... “พ่อใหญ่ ข้อยฝันว่าได้กินต้มไก่เจ้าลองแปลเบิ่ง เจ้าว่ามันสิออกเลขได๋...”พ่อใหญ่... “กูว่า ไก่นี่ มันต้องแปลเป็น ๐๒ หรือ ๒๐ นี่หละบักทิด”หลาน... “เป็นหยังจั่งเป็น ๐๒ หรือ ๒๐ ไก่นี่ข่อยว่าต้อง ๙ ได๋”พ่อใหญ่... “ไผบอกมึง บักผีบ้า ไก่นี่บ่มีเป็นอย่างอื่น ๐๒ หรือ ๒๐ ท่อนั้น มึงเชื่อกู”
สายแนนอุษาคเนย์
นํ้าเต้าปุ้งผุดจากซากควายเขาลู่ ฝูงคนหมู่อาศัยได้อุปถัมภ์ ปู่ลางเซิงขุนคานซีเจาะนำ ได้ป่องเกิดอยู่กํ้าเมืองลุ่มเพียง นํ้าเต้าปุ้งควํ่าหงายกายเพศแม่ ยามครรภ์แก่กลมใหญ่ใครจะเถียง ภูมิปัญญาบรรพชนคนเทียบเคียง จึงเรียบเรียงนิทานตำนานมา