บ้านหลังน้อยแทรกตัวอยู่ในกลุ่มหมู่บ้านจัดสรรชานเมือง หน้าบ้านมีหย่อมหญ้าและไม้พุ่มไม้ประดับให้สีเขียวพอได้ชื่นใจ
ก้าวจากชานระเบียงเข้าไปในบ้าน ก็พบอาจารย์นอนเอนพิงหมอนรับลมอยู่ข้างประตูเลื่อนนั่นเอง “
…อย่างที่บอกไปแล้ว ป่วยครั้งนี้หนักกว่าที่คิด หลังผ่าตัด 7 ชั่วโมงพอฟื้นตัวผมก็กลับมาบ้าน ก่อนหน้านั้นตั้งแต่เตรียมผ่าตัดผมงดอาหารปกติมาตั้ง 40 วัน ผ่าตัดออกมาผมเองก็กินต้มยำปลา อีกมื้อหนึ่งเพื่อนบ้านต้มไก่ยอดมะขามให้กิน ก็อร่อยดี แต่กลับมาอยู่บ้านได้เพียงสามวันอาหารไม่ย่อยอีก ต้องกลับไปโรงพยาบาล ครั้งนี้ทั้งอ้วกทั้งอาเจียน อยู่โรงพยาบาลนอนไม่หลับเลย…”
อาจารย์คุยให้ฟังยาว หลังหลับตาหยุดพักชั่วครู่ “วันที่ 19 นี้หมอนัดไปพบอีก” เมื่อขออนุญาตหมอมาพักรักษาที่บ้าน อาจารย์บอกว่า ได้นอนหลับ สุขภาพจิตดีตามลำดับ และขณะนี้ยังรับนมเป็นอาหารวันละสี่มื้อ
“…ทุกอย่างคงดีขึ้น ปรีดา เรามีงานใหญ่จะได้ทำด้วยกัน” อาจารย์บอกกล่าวก่อนขอตัวเพื่อรับอาหารทางสายยางตามกำหนดเวลา…
