๐ กินข้าวปลาอาหารกันอิ่มหน่ำ เริ่มลำนำเดินทางสู่ฝั่งฝัน
ล้างถ้วยชามเก็บสัมภาระพลัน ไปเฮาไปหมู่กันกลับบ้านเฮา
คนไฮ่นาคือกระดูกสันหลัง ให้ชาติยั้งยืนยงคงโคตรเหง้า
สุขสำราญหรือเบิกบานย่านลำเนา หม่นหมองเศร้าดูที่พลเมือง
๐ วันวันเงินร้อยบาทยังหายาก คิดกินอยากเกินร้อยนั้นเป็นเรื่อง
งบประมาณล้านล้านบาทสาดสิ้นเปลือง พวกเหลือบเหลืองคนมีสีตีปล้นชิง
เศษเม็ดเงินสร้างภาพประชานิยม เพิ่มเติมความขื่นขมระทมยิ่ง
คนขี่คนไม่เคยก้มมองความจริง เขาเร่งวิ่งรุกรี้ขี่เราไป
เขาคุยโวโอ้อวดสวดพอเพียง จะช่วยเลี้ยงชีวิตให้สดใส
เขาบอกให้อดทนกังวลใด แต่เขาไม่เลิกผูดขาดอำนาจครอง
๐ เฮาจึงต้องฟื้นเสรีมีศรีศักดิ์ ร่วมตระหนักพลังตนชนทั้งผอง
ทรนงธงนำท่วงทำนอง ร่วมตรึกตรองด้วยปัญญาฝ่าภัยพาล
ไปเฮาไปปรับทุกข์สุขพี่น้อง เรียนรู้แนวฮีตคองคล้องประสาน
รวมภูมิรู้สู่ปัจจุบันหมั่นสร้างงาน ค่านิยมตมดักดานรื้อลาญไป.
