กลัวงู
ศิลป์วัตร วิศาลศักดิ์ : ลายเส้น
เวลานาทีในแต่ละวัน มันช่างขับเคลื่อนไปอย่างรวดเร็วจนไม่น่าเชื่อ นี่ก็จะถึงวันปีใหม่อีกแล้ว พ่อเฒ่าหลวยนักดื่มตัวยงแห่งบ้านกุดแห่บอกบักหลอดผู้เป็นลูกเขย
“หลอดเอ้ย! ใกล้ฮอดปีใหม่แล้วเด้อ…หาเงินเก็บเงินไว้ซื้อเหล้าฉลองปีใหม่แหน่เด้อ…ปีนี้เอาให้ซอดแจ้งโลด!”
“บ่ต้องห่วงพ่อ ปีนี้ทั้ง ๔๐ ดีกรี และสาโทเตรียมการไว้แล้ว!”
บักหลอดยืนยัน จนเสียงคุยกันลอดไปถึงหูแม่เฒ่าหลาย เมียพ่อเฒ่าหลวย
“แต่ละมื้อแต่ละวันบ่มีหยังละน้อ…พ่อเฒ่าลูกเขยคู่นี้หาแต่แนวเมาน่ะแหละ เวียกงานบ่เป็นตาสะแตก!” แม่เฒ่าหลายสอดขึ้น
“มันหากสอดมาโลด สาวความหลายอันนี่!” พ่อเฒ่าหลวยดักคอเมีย
มันเป็นธรรมดาของผัวเมียล่ะนะ บางทีถ้ามีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งประพฤติ หรือกระทำเกินขอบเขตก็ต้องเตือนกันบ้าง โดยเฉพาะพ่อเฒ่าหลวย ถ้าได้ดื่มเข้าไปสักเป๊กพอเป็นเชื้อก็เริ่มออกอาการทุกที เพราะในตัวของพ่อเฒ่าหลวยนั้น เขาว่าแอลกอฮอล์มีมากกว่าเลือด! แม่เฒ่าหลายก็เลยเป็นห่วง บางทีเตือนไม่อยู่ก็ต้องด่าว่ากันบ้าง จะได้ไม่ต้องลำบากพาพ่อเฒ่าหลวยไปหาหมอบ่อย ๆ เอกลักษณ์พ่อเฒ่าหลวยมีอย่างหนึ่งที่แก้ไขไม่ได้คือ ถ้าแกเมาเต็มที่มักจะร้องไห้ และเป็นคนขี้ใจน้อย บางทีก็อยากคิดสั้น ถึงขั้นเอ่ยปากอยากฆ่าตัวตายก็มี ซึ่งแม่เฒ่าหลายผู้เป็นเมียก็ห่วงในเรื่องนี้อยู่
เหลือเวลาอีกวันเดียว ก็จะถึงวันสิ้นปีและเข้าถึงวันขึ้นปีใหม่แล้ว พ่อเฒ่าหลวยกับบักหลอดเริ่มก่อหวอดตั้งวง และชวนเพื่อนบ้านมาสมทบ ความสุขปีใหม่เริ่มมีรสชาติขึ้น ในวงเหล้าเริ่มมีเสียงคุยกันดังขึ้นเป็นระยะ ๆ
“หลอดเอ้ย! เป็ดในเล้ายังเหลืออีกโต๋หนึ่งเด้อ…ไปเอามาลาบสู่กันกินโลด” พ่อเฒ่าหลวยสั่งบักหลอด แต่ก็มีเสียงแม่เฒ่าหลายสอดมาอีกว่า
“บ่ได้เด้อหลอด! อย่าไปเชื่อคำเว้าพ่อเฒ่ามึงเด้อ…มื้อนี้ยังบ่ถึงปีใหม่ เอาไว้ถึงปีใหม่ ให้ลูกเต้าตุ้มโฮมกันก่อน จึงค่อยลาบเป็ดสู่กันกิน!”
เมื่อแม่เฒ่าหลายขัดคอ พ่อเฒ่าหลวยเริ่มออกอาการอันเป็นธรรมชาติของแก คือเมาแล้วมักร้องไห้ น้อยใจที่เมียขัดคอ…พ่อเฒ่าหลวยเริ่มร้องไห้พร้อมกับบ่นพึมพำ
ตกค่ำพ่อเฒ่าหลวยจับเอาขี้ไต้มาจุดไฟเพื่อส่องสว่าง อีกมือหนึ่งถือเชือกเส้นหนึ่งจะเดินออกจากบ้าน บักหลอดเห็น สงสัยเลยถามพ่อเฒ่าของมัน
“เจ้าสิไปไสพ่อเฒ่า?”
“กูสิไปผูกคอตายอยู่ป่าหัวนา!” พ่อเฒ่าหลวยว่า
“อ้าว! สิไปผูกคอตาย คือไต้กะบองไป?”
“กูย้านงูตอด!”
