งูสิง
“ชัด การชนะ” : เรื่อง / ศิลป์วัตร วิศาลศักดิ์ : ลายเส้น
พ่อเฒ่าสิน ชาวบ้านโพนแพง นับว่าเป็น เซียนในเรื่องกินอาหารป่า ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ป่า ประเภทไหน แกไม่เคยปฏิเสธ นับจากสัตว์สี่เท้า เช่น กวาง เก้ง อีเห็น หมูป่า หนู อ้น ไปถึงสัตว์ เลื้อยคลาน เช่น งู กะปอม (กิ้งก่า) ตุ๊กแก เป็นต้น พ่อเฒ่าสินแกบอกว่า อาหารป่าแกกินมาแล้วทุก ประเภท เพราะอาหารป่าบางประเภทเป็นยา บำรุงกำลัง สร้างภูมิต้านทานโรคต่าง ๆ ได้
บักอ้นลูกเขยพ่อเฒ่าสิน แต่ก่อนมันก็ไม่ค่อยได้กินอาหารป่าเท่าใดนัก แต่เมื่อเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับพ่อเฒ่าสินแล้ว ก็ต้องลองกินอาหารป่าตามที่คนในครอบครัวพากิน บักอ้นก็เลยกลายเป็นคนชอบกินอาหารป่าไปอีกคนหนึ่ง ทุกครั้งที่บักอ้นไปพบอาหารป่าที่มีคนเอามาขายมันก็จะซื้อติดมือกลับมาฝากพ่อเฒ่าของมันเสมอพ่อเฒ่าสินก็เลยชอบและฮักแพงบักลูกเขยอ้นมากขึ้นทุกวัน
“เว้าเรื่องอาหารป่าแล้ว ถืกใจขนาดล่ะน้อ พ่อ” บักอ้นเปรย
“เมิดถ่อนั้นละอ้น! โดยเฉพาะงูสิงเด้อ พ่อ กินทั้งกระดูกมัน แซบคัก!” พ่อเฒ่าสินว่า
งูสิง จัดว่าเป็นงูไม่มีพิษ ชาวบ้านนิยมออก หาจับงูสิงไปขาย สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำงู สิงก็มีหลายชนิด เช่น งูสิงดง งูสิงเสื้อ เป็นต้น บางตัวโตเต็มที่ยาวถึงเมตรกว่า ๆ ก็เคยมี การนำงูสิงมาประกอบอาหารนั้น ชาวบ้านในชนบทก็ ไม่มีสูตรพิเศษอะไรมาก บางคนต้มแล้วฉีกเนื้อ เป็นคำจิ้มแจ่วส้มก็เลิศแล้ว บางรายต้มแล้วฉีก เนื้อที่ขาวเหมือนเนื้อไก่แล้วนำไปซั้วใส่ใบผักแพว บ้าง แต่ก็มีบางคนทำผัดเผ็ดกินก็อร่อย
วันหนึ่ง บักอ้นลูกเขยคนโปรดของพ่อเฒ่า สินจะขับรถยนต์ไปธุระต่างอำเภอ ก่อนออกเดิน ทางพ่อเฒ่าสินย้ำลูกเขยว่า
“อ้น! ถ้าโต๋เห็นอาหารป่า หรือเห็นเขาขาย งูสิง อย่าลืมซื้อมากินแหน่เด้อ!”
“ครับ ถ้ามีก่ะสิซื้อมาอยู่ดอกพ่อ” บักอ้น รับคำ
การไปต่างอำเภอครั้งนี้ บักอ้นไม่เจอใครเอาอาหารป่ามาขายเลย สุดปัญญาที่หาซื้อมาฝากพ่อเฒ่าของมันได้ ขณะมันขับรถกลับบ้านบักอ้นมันนึกสนุก หาเรื่องหยอกล้อพ่อเฒ่าให้หายเหนื่อยสักเรื่องเถอะน่า…เมื่อมันกลับถึงบ้านมันว่า…
“พ่อเฒ่า…มื้อนี้บ่มีอาหารป่าให้เห็นสัก อย่างเลย!… แต่พอขับรถมา เห็นงูสิงเลื้อยข้าม ทาง ยาวประมาณสี่วานี่ละ! ว่าจะหักรถไป เหยียบกะบ่ทัน เสียดายขนาดเลย!”
“ป๊าดโท๊ะ! งูสิงพันธุ์ใด๋ คือสี่ยาวฮอดสี่ วาวะ? โอ้ยกูบ่เชื่อดอก!” พ่อเฒ่าสินว่า
“เอ้า! ถ้าพ่อบ่เชื่อ ข่อยสิลดลงเหลือสองวา พ่อสิเชื่อบ่ล่ะ?”
“โอ้ย! บักห่าอ้นเอ้ย! งูสิงมึงนี่ หดได้ไว ขนาดเนาะ!”
