ทางอีศาน 74 : บทกวี ชีวิตคือการเฝ้ารอ

นิตยสาร “ทางอีศาน” ฉบับที่ ๗๔
ปีที่ ๗ ประจำเดือนมิถุนายน ๒๕๖๑
นิตยสารรายเดือนของชาวอีสานและคนไททุกภูมิภาค
ลึกซึ้งรากเหง้า เข้าใจปัจจุบัน รู้ทันอนาคต

ชีวิตคือการเฝ้ารอ

โดย “สิริวตี”

เจ้าเติบโตบนโลกใหญ่ใช่ใบเล็ก
เมื่อเจ้าเด็กเจ้าถามตามสงสัย
ตอนนี้รู้ลึก, กว้างอย่างใครใคร
เดินทางไกลท่องเที่ยวเจ้าเชี่ยวชาญ

ยามเจ้าเดินเคว้งคว้างหนทางใด
คล้ายมิมีที่ไปให้กลับบ้าน
กลับสู่อ้อมกอดนั้นเฉกวันวาร
ตักของแม่ยังสราญความทรงจำ

แม่เนื้ออุ่น, พ่อเนื้ออ่อน เคยอ้อนแม่
ยามร้องไห้งอแงน้ำตาฉ่ำ
คราบน้ำลายบนแก้มแม่, แท้ใครทำ
รอเจ้ากลับมาย้ำบันทึกเดิม

ชีวิตคือการเฝ้ารอด้วยจุดหมาย
ความหวังคือประกายก่อสุขเพิ่ม
ลูกเอ๋ย…รู้ไหมท้อใครต่อเติม
ความรักเจ้าสร้างเสริมให้สวยงาม

หัวใจแม่พองโตขยายกว้าง
คล้ายหนทางคืนล่วงเอ่ยท้วงถาม
คราลูกรักบอกคนรอบางข้อความ
ชีวิตเริ่มนิยามสุดบรรยาย

สุขความรักที่แท้เกิดแก่ลูก
สุขโดยปลูกต้นใจอย่างง่ายง่าย
นับวันรอจริงจริงลูกหญิง, ชาย
ชีวิตแม่สุขพรายฉะนี้แล

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com