นิตยสาร “ทางอีศาน” ฉบับที่ ๗๔
ปีที่ ๗ ประจำเดือนมิถุนายน ๒๕๖๑
นิตยสารรายเดือนของชาวอีสานและคนไททุกภูมิภาค
ลึกซึ้งรากเหง้า เข้าใจปัจจุบัน รู้ทันอนาคต
อำนาจความหิว
โดย ระวิวรรน งาวิจิต (ป้าบ้าเฟส)
พออยากหนีหลีกม้ม ความหอดกระหายหิว
ที่มาคอยบงการ บีบเหน็งเต็งแต้
บัญชาให้ เฮาหามาส่ง
อยากอันใดสั่งซี้ กินแล้วจั่งเซา
เทียวซอกหายั่งมื้อ มีบ่เมืองพอ
สวยงายแลง บ่แคลงคลายเว้น
ลำบากบืนยืนสู้ เดินจนขาสั่น
มีท่อใดมอบเมี้ยน มาป้อนม่ามลง
อิ่มแล้วยังอยากได้ ของกินใหม่สนอง
หิวหย้ามในความสุข อุกใจใผทนได้
เลยถลำกินซ้ำ ตามใจตนสั่ง
ทุกข์ตามมาบ่แพ้ มาสิย้านหย่อนกลัว
ปุถุซนต่างล้วน เป็นทาสตัณหา
ยอมือยอมยามหิว กิเลสเป็นนายใซ้
แนวดอมหอมหวานลี้น กระสันต์กินดิ้นดั่น
ปานเป่าลมใส่ส้าง เติมได้บ่เต็ม เทื่อแล้ว
นกเจ่ากับนกกระเต็น
โดย “คังซี”
“นกเจ่าดั้ง จอบตาฝั่งฮิมสระ
เห็นปลามา อยากกินแดดี้น
นกกระเต็นเต้น โตนลงกินก่อน
นกเจ่าดั้ง แหงนหน้าล่ำดาย”
(ผญาปริศนาของเก่า)
คนผู่เนาอยู่เค้า ปางก่อนเดิมดา
แม่นหน่อแนวปู่ตา ปลูกแปลงปุนสร้าง
ตกคราวซ้อย ลูกหลานเหลนอยู่
สินทรัพย์ท้อน เเซงเซื้อฮับมูน
ตกมาเถิงหว่างใด้ ผองเผ่าเหลนหลาน
พากันขายนากิน ไฮ่สวนซุมเซื้อ
นายทุนเจ้า เอาเงินไขจ่าย
ภายภาคหน้า พาสิ้นเสื่อมสูญ
ปุนดั่งนกเจ่าดั้ง แหงนล่ำโดยดาย
นกกระเต็นมาลุน ล่วงกินเกินก้ำ
คือดั่งสินสมสร้าง มีมาแต่เก่า
บ่เหลือพอท่อก้อย กินเกลี้ยงฮุ่นหลาน นี้แหล้ว
