น้อมรำลึก
พี่ชายและสหายอีกคนหนึ่ง – พี่ธรรมเกียรติ กันอริ (“ผกาธรรม”)
[๑๑ มีนาคม ๒๔๙๐ – ๑๓ กรกฎาคม ๒๕๖๓]
พี่ธรรมเกียรติ กันอริ เป็นชาวธนบุรี มีภูมิหลังด้านพระศาสนามาก ได้อุปสมบทในสำนักสมเด็จพระพุฒาจารย์ (น่วม พุทธสรมหาเถระ) วัดอนงคารามวรวิหาร และสำนักวัดบวรนิเวศวิหาร มีสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช เป็นพระอุปัชฌาย์
สำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยการศึกษาประสานมิตร (ปัจจุบัน มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ) และศึกษาต่อที่บัณฑิตศึกษานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เริ่มทำงานเป็นข้าราชการครู ทำงานรัฐวิสาหกิจที่การเคหะแห่งชาตินานกว่า ๒๐ ปี ก่อนเข้าสู่วงการหนังสือและสื่อมวลชน ทำงานในเครือบริษัทมติชนฯ ทำงานในเครือบริษัทอมรินทร์ฯ เป็นนักเขียนอิสระที่มีคอลัมน์ประจำในหนังสือพิมพ์ ๓ ฉบับ คือ ผู้จัดการรายวัน สยามโพสต์ และแนวหน้า และตั้งสำนักพิมพ์ชื่อธารวิมลของตนเอง พร้อมกับเป็นอาจารย์ผู้บรรยายพิเศษในมหาวิทยาลัยของรัฐและเอกชนหลายแห่ง
ช่วงจากปี ๒๕๔๐ นอกจากมีสำนักพิมพ์ธารวิมล พี่ธรรมเกียรติทำงานกับมูลนิธิภูมิปัญญา เขียนบทความให้ นสพ.ไทยโพสต์ และเดอะเนชั่น ต่อมาจึงวางมือจากงานประจำ ใช้ชีวิตพอเพียงที่บ้านริมคลองทวีวัฒนา
ผลงานรวมเล่ม เช่น พระนครชวนชม, สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช, วรรณพฤกษ์พรรณนา และมีผลงานร่วมกับนักคิดนักเขียนร่วมสมัยอีกจำนวนมาก ได้รับรางวัล “นักเขียนบทความดีเด่น ประจำปี ๒๕๓๖” ของ กองทุนหม่อมราชวงศ์อายุมงคล โสณกุล
โค้งสำคัญโค้งหนึ่งโค้งชีวิต ได้สนิทได้ศึกษาได้อาศัย
ได้ทำงานมีกินใช้ได้ชิดใกล้ ได้ออมใช้ได้ก้าวเดินอีกเนิ่นนาน
หน้ายิ้มกริ่มเรียบร้อยระบบระเบียบ ดูเงียบเงียบยามพูดจาสุดฉะฉาน
พูดเหมือนเขียนคำและความผู้เชี่ยวชาญ เป็นงานการมากเนื้อเอื้อประเด็น
คือนักอ่านนักเขียนเพียรธรรมะ สมถะพึ่งตนเองยามยากเข็ญ
เมื่อมีน้อยกินน้อยสงบเย็น พี่ธรรมเกียรติกันอริเป็นเช่นนี้จริง
คือนักเลงคือหนอนชอนไชหนังสือ ค้นคว้าคือความสุขสนุกยิ่ง
คือคลังคือเสบียงฐานอ้างอิง คือขวัญมิ่งสายธารประชาธรรม.
