จุดบั้งไฟยังไล่ล่า…
ทางอีศาน ฉบับที่ ๑๓ ปีที่ ๒ เดือนพฤษภาคม ๒๕๕๖
Column: Poetry
ผู้เขียน: ปราโมช ปราโมทย์
๏ เบิกฟ้าใส ไอกรุ่น ลุ้นท้าทาย
ใคร่กระหาย ใฝ่ฝัน กันถ้วนหน้า
ทั้งแก่หนุ่ม รุมล้อม ย้อมมายา
แห่งมหา บุญบั้งไฟ เซิ้งร่ายรำ…
“โอ่ เฮาโอ้ สาวเซิ้ง เฮาโอ้
โอมพุทโธ นะโมเป็นเค้า
ข้อยสิเว้า พื้นบุญบั้งไฟ
ตำนานไข ในความทุกข์ฮ้อน
ฝนบ่หย่อน ข้าวไฮ่ตายคา
ฝนบ่มา ข้าวนาตายแล้ง
พากันแต่ง บั้งไฟบูชา
น้อมวันทา พญาแถนไท้
ตามที่ให้ สัญญาคันคาก
ลูกลำบาก ขอฟ้าขอฝน…”
๏ ไฟบั้งเอ้ อลังการ ตระการตา
เชิดนาคา พ่นน้ำ อร่ามล้น
นางฟ้อน ย้อนย้าย ร่ายร่างทน
เซิ้งขอฝน ขอรางวัล ขันแข่งนั้น
หลายร่างชาย ป้ายแป้ง แดงลิปสติก
ทำซิกงิก จริตหญิง ยิ่งน่าขัน
บ้างหาบขยะ กับตะกร้าควัน
แต่งเพี้ยนกัน พลันนึก พิลึกดี
โชว์ปลัดขิก อีกเกม สมสู่
ทุกคุ้มสู้ ลุ้นรางวัล พนันชี้
ต่างมึนเมา เหล้ายา ประชาชี
หมกมุ่นมี ผีพนัน พันละเก
รุ่งวันใหม่ แห่บั้งไฟ ไปขึ้นร้าน
จุดที่ฐาน ทะยานสูง พุ่งสนเท่
บั้งไฟแสน บั้งไฟล้าน ผ่านทุ่มเท
เพื่อให้โลก ตะลึงเล กินเนสบุ๊ค
อัตตาอวด ตัวกู ขู่ว่าแน่ มิยอมแพ้
ไม่ยอมพ่าย หมายเริงรุก
งานบั้งไฟ จัดใหญ่ ใฝ่สนุก
ทุ่มเทปลุก ท่องเที่ยว เคี่ยวภาพลักษณ์
บุญบั้งไฟ ตลอดปี มีทุกบ้าน
ด้วยทีมงาน เครือข่ายคุม เข้าฟูมฟัก
หมู่บ้านนี้ งบบำรุง เพียบพร้อมพรัก
แต่วิญญาณ นักพนัน รุกบัญชา
ทั้งยาบ้า โจรขโมย อบายมุข
รุดรี่รุก ครอบครัวแตก จนแยกหย่า
สายสาแหรก แหลกยับ ลงกับตา
สังคมบ้า เบี้ยวบิด ผิดครรลอง
๏ จุดบั้งไฟ แตกปุ้ง ควันคลุ้งหนา
มืดมิดตา พร่ามัว ชั่วเสื่อมส่อง
ไร้สติ สิบรรลัย ไร้ตรึกตรอง
จุดบั้งไฟ ไล่ฉลอง..ฟ่องมืดมน… ๚๛
