ปิดเล่ม ทางอีศาน 93
มกราคม ปีใหม่แล้ว แต่สถานการณ์การเมืองก็ดูเหมือนไม่มีอะไรใหม่ รัฐบาลและฝ่ายค้านยังงัดข้อ มีแรงพอฟัดพอเหวี่ยงกัน ภาวะความเหนือกว่าด้อยกว่าก็อยู่ที่ว่า…ใครชอบฝ่ายไหน เชียร์ฝ่ายไหน ยังแบ่งแยกแตกคอกันมาก
เพราะว่า “การเมือง” ที่บริสุทธิ์จริง ที่ไม่มีผลประโยชน์แอบแฝง ไม่อาจเกิดขึ้นได้ในสังคมมนุษย์
หวังได้ก็เพียงว่า ในสังคมการเมืองมี “ความดีงาม” มากกว่า “ความชั่วเลว”
ซึ่งในสังคมทั่วโลก ก็ยังนับว่ามีความดีงามมากกว่าความชั่วเลว มิเช่นนั้นมนุษย์คงสูญสิ้นไปนานแล้ว
ส่วนสถานการณ์ด้านเศรษฐกิจ เมืองไทยเราก็ยังทรงตัว ไม่ถึงกับเลวร้ายลงมาก แม้ว่าจะมีความเป็นห่วงกันว่า เศรษฐกิจจะแย่ลงในปีนี้ แต่เมื่อเทียบกับหลาย ๆ ประเทศเพื่อนบ้านของเรา เศรษฐกิจไทยก็ไม่น่าจะมีวิกฤติในปีนี้
แต่ที่น่าเป็นห่วงคือเรื่อง “วัฒนธรรม”
เพราะมีคนให้ความสำคัญน้อย ผู้คนสนใจแต่เรื่องเศรษฐกิจและการเมือง ละเลยความสำคัญของวัฒนธรรม รัฐก็สนใจแต่เรื่องวัฒนธรรมโบราณ จัดสรรงบประมาณด้านอนุรักษ์ของเก่าเป็นส่วนใหญ่
แต่วัฒนธรรมที่สำคัญคือสิ่งที่คนปฏิบัติกันอยู่ในปัจจุบัน วัฒนธรรมเป็นพลวัตเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด การรับวัฒนธรรมจากสากลมาใช้ เป็นเรื่องที่สามารถส่งผลได้ทั้งด้านดีและไม่ดี การทอดทิ้ง ละเลย ละลืม วัฒนธรรมดั้งเดิมในสังคมไทยไปเลยให้ผลลบมากกว่าผลบวก
วัฒนธรรมมีหลายระดับ ตั้งแต่วัฒนธรรมชุมชนท้องถิ่น วัฒนธรรมภาค วัฒนธรรมชนเผ่า วัฒนธรรมชนชาติ วัฒนธรรมชาติไทย ซึ่งเราควรรักษาและส่งเสริมทุกระดับ
ทุกภาคของประเทศไทย ประกอบด้วยชุมชนย่อยมากมาย ประกอบด้วยชนเผ่าชนชาติมากมาย ประเทศไทยมีทั้งวัฒนธรรมชนชาติ วัฒนธรรมชาติไทยที่ต้องรักษา ส่งเสริมและพัฒนา
“ทางอีศาน” มีนโยบายนี้และดำเนินการมาอย่างต่อเนื่องแปดปีแล้ว เราหวังว่าจะได้รับแรงสนับสนุนจากทุกท่านต่อไป
ขอขอบคุณอย่างจริงใจ
