ปิดเล่ม
นิตยสารทางอีศาน ฉบับที่ ๘๙
ปีที่ ๘ ประจำเดือนกันยายน ๒๕๖๒
เวลาหนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว งานทำหนังสือรายเดือนเหมือนกาลเวลาที่พลิ้วผ่านไป มีเรื่องราวที่ต้องปรับปรุงแก้ไขมากมาย แต่ข้อ จำกัด บีบรัดเราก็มากมายเช่นกัน
เราอยากเห็นการเติบโต เจริญก้าวหน้าของวงการหนังสือ ที่เน้นเนื้อหาที่หนักแน่นเปี่ยมด้วยเนื้อหาสาระที่เป็นคุณประโยชน์
แต่ความคาดหวังกับความเป็นจริง ก็อาจจะขัดแย้งกัน คือผลที่ได้รับจริงอาจจะไม่เป็นตามคาดหวัง
โดยเฉพาะ “ธุรกิจหนังสือ” ในประเทศไทยที่ดูเหมือน “ฝ่อ” ลงธุรกิจหนังสือ “ฝ่อ” ลงจริงหรือไม่ เพราะหนังสือ “นิยาย” ยังพิมพ์ขายกันไม่น้อย แต่หนังสือสาระหนักแน่นดูคล้ายกับลดลงทุกด้าน
ทั้ง ๆ ที่สังคมไทยต้องการ “ความรู้” และ “วิชาการ” อย่างมาก
แต่อย่างไรก็ตาม ความรู้นั้นก็ควรเป็นไปเพื่อเรื่องดี ๆ เพื่อความดีงาม อย่าให้เหมือนที่คนโบราณสอนกันไว้ว่า “ความรู้เท่าแผ่นฟ้า เป็นบ้าเท่าแผ่นดิน”
“คันแม่นมีความฮู้พาโลเฮ็ดบ่แม่น ความฮู้ท่อแผ่นฟ้าเป็นบ้าท่อแผ่นดิน คือดั่งลิงเห็นแก้วมณีนิลหัวใส่ บาดได้มาแท้ ๆ ดมเล่นดั่งเม็ดดินคือดั่งคนบ่สมโส้งเสียทรงผู้ฉลาด คือดั่งคนขี้โม้บ่สมผ้าเพิ่นทาน”
(วรรณคดี “ย่าสอนหลาน”)
ขยายความว่า คนที่มีความรู้เฉลียวฉลาดปราดเปรื่อง ได้รับหน้าที่ให้รับผิดชอบบ้านเมืองมีอำนาจในบ้านเมือง เป็นผู้ออกกฎหมายแต่ตนเองกลับเป็นคนชั่วช้าทำผิดศีลธรรม ทำสิ่งชั่วช้าสารเลวเสียเอง คนเช่นนี้โบราณว่า “ความฮู้ท่อแผ่นฟ้า เป็นบ้าท่อแผ่นดิน”
“ความรู้” ก็มีทั้งด้านดีด้านชั่ว ต้องรู้จำแยกได้จึงมีคุณนะครับ
