แม่เดินทางมาถึงฝั่งทั้งชีวิต ตามเข็มทิศแนวทางสว่างไสว
ด้วยเรียนรู้ปฏิบัติทุกปัจจัย ส่งสู่ชัยที่คนวาดปรารถนา
เกิดมาในตระกูลพูนอบอุ่น พร้อมเจือจุนหนุนให้วัยเดียงสา
ได้แสวงเติมเต็มเข้มวิชา ทั้งมีอาชีวปฏิญาณชาญหากิน
จนกระทั่งเลี้ยงดูหมู่ลูกหลาน ออกเรือนบ้านตามกำหนดปรากฏสิ้น
เป็นหลักใจหลักชัยใครยลยิน ใฝ่ถวิลแบบอย่างเส้นทางตน
วิถีแห่งช่วงวัยกลับใกล้ฝั่ง ยังคงหวังอ่านเพียรเรียนฝึกฝน
ยังคอยปลอบมอบกำลังใจให้ทุกคน ปรากฏผลดลศรัทธาสาธุการ
แล้วคุณแม่ถมยาวิชัยยุทธ* ค่อยผ่อนหยุดลมหายใจใคร่สื่อสาร
เกิดแล้วตายเหมือนตื่นหลับรับเบิกบาน บทจดจารสุดท้ายจุดหมายรู้.
*คุณแม่ถมยา คุณแม่นักอ่านวัย 93 ปี ท่านใช้เวลาอ่าน“ด้ำ แถน กำเนิดรัฐไท” โดย ชลธิรา สัตยาวัฒนา
สองเดือน อ่านสองเที่ยว อ่านผ่านแล้วอ่านละเอียด แล้วท่านเล่าบอกลูกสาวว่า
“อ่านไปอ่านไปเหมือนกินข้าวไม่อิ่ม อาจารย์ผู้เขียนมีข้ออ้างอิงให้ติดตาม ต้องอ่านให้จบประเด็นนั้นก่อน
ให้จบหัวข้อนั้นก่อน อ่านจนจบจึงจะรู้ถึงสิ่งที่อาจารย์สื่อคืออะไร
ถ้าท้อก่อน อ่านไม่จบ ก็จะจับความทั้งหมดไม่ได้”
คุณแม่ถมยา พิชัยกุล / 2563
