มนุษย์ฉลาดพอที่จะสร้างพระเจ้า

มนุษย์โง่เขลาพอที่สร้างซาตาน

ไม่รับผิดชอบพฤติกรรมสันดานของตัวเอง.

แม่มดถือไม้กวาด

สังฆราชถือดาบ

แม่มดถือไม้กวาดคอยปัดกวาดมหาวิหาร

สังฆราชถือดาบในคราบซาตาน.

ยุคมืดคนคิดถูกต้อง ต้องถูกฆ่าข้อหาศัตรูสังฆราช นักคิด นักประดิษฐ์ นักวิทยาศาสตร์ถูกฆ่าข้อหาพ่อมดหมอผี.

“มงกุฎเพชรสังฆราชบาดลึกกว่ามงกุฎหนาม แหวนเพชรสังฆราชบาดลึกกว่ารอยตะปู.”

พระเยซูสวมผ้าฝ้ายขี่ลาเข้าเยรูซาเล็ม ทลายตลาดแลกเงิน.

สาวกกลับหลงใหลในลาภยศ สรรเสริญ แพรวพราวด้วยเครื่องประดับ สร้างบุคลิกนักบุญด้วยสิ่งบาป

เอามหาวิหารเป็นตลาดค้าสวรรค์ สร้างสรรค์โลภจริต

ไม่เคยคิดถึงองค์พระศาสดา เผยแพร่ศาสนาด้วยความเขลา.

พระเจ้าทรงโปรดประทับในมหาวิหาร

กับผลงานศิลปะบริสุทธิ์.

มิได้ทรงโปรดอยู่กับมนุษย์ที่สันดานมากไปด้วยกิเลสตัณหาของซาตาน.

Related Posts

อุรังคธาตุ – นิทานพเนจร : ที่จุดเริ่มต้นคือที่สุดท้าย – ตอนจบ
ดอกขะเจียวจากโคกขี้แลน ตอนที่ 5
วิญญาณการเมืองอีสาน
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com