๐ มอบหนังสือ”ทางอีศาน”ให้คุณยาย
ผ่านหลานน้อยหญิงชายไร้เดียงสา
บอกยายว่า”ปกปู่มั่นพลังศรัทธา
ทั่วโลกาสาธุสดุดี”
๐ ยายได้ยินชื่อหลวงปู่ร้องบอกหลาน
“เอ็งต้องก้มกราบกรานกันเดี๋ยวนี้
หลวงปู่ใหญ่ของเฮาทุกชีวี
บารมีท่านแผ่ปรกคุ้มครองคน”
๐ หลานก้มหัวยกมือกระพุ่มไหว้
แล้วย่อตัวลงไวไหล่ถนน
พลิกหนังสือดูอ่านในบัดดล
ด้วยกระตือรือร้นมนต์เรียนรู้
๐ “กลับเข้าบ้านอ่านหนังสือให้ยายฟัง
จะนอนนั่งอ่านให้ระรื่นหู
พ่อกับแม่ร่วมด้วยท่านเอ็นดู
กตัญญูรู้คุณบุญปัญญา”
๐ ผมบอกหลานแล้วหันไปมองยาย
จับด้ามจอบไม่ดูดายงานหนักหนา
สับเนื้อดินงัดโยนเสริมทางนา
เจ็ดสิบกว่าเข้มแข็งแกร่งสบาย
๐ “ยายยังเก่งแข็งแรงอยู่เลยนะ”
“โอยไม่ล่ะแรงลดหดลงหลาย
เห็นไหมนั่นดินร่วงจอบใช่ง่ายดาย
โยนไม่ได้ดั่งใจในวัยวาน”
๐ พูดจบแล้วยายคนเก่งก็หัวเราะ
ก่อนลาเลาะผมพูดต่อ”ขอให้หมาน
อยู่เป็นร่มโพธิ์ไทรอีกนานนาน
เป็นมิ่งขวัญลูกหลานเด้อคุณยาย”.
————————————
*ฉากแห่งเรื่องนี้เกิดที่บ้านกุดรัง เขตปกครองจังหวัดมหาสารคาม
