สายธารวรรณศิลป์
๑. ไหลบ่าอารมณ์ที่บ่มเพาะ
ลัดเลาะเกาะแก่งแอ่งหินผา
เลี้ยวลดคดโค้งโยงสายมา
สุดหล้าฟ้าไกลไม่สิ้นมนต์
๒. เรียงร้อยสร้อยรักอักขระ
เพื่อจะปลอบปลุกทุกแห่งหน
กล่อมเกลาฤดีที่ทุกข์ทน
หลุดพ้นนิยามความหลอกลวง
๓. เชิญเถิดดื่มดํ่ารสนํ้าถ้อย
หยาดย้อยดวงดาวจากราวสรวง
สายธารแห่งรักเชิญตักตวง
ในห้วงแห่งฝันมหรรณพ
๔. ชีวิตเรานั้นแสนสั้นนัก
เว้นวรรควางวายกลายเป็นศพ
ชั่วดีมีจนทุกคนพบ
หลีกหลบไม่พ้นสิ้นหนทาง
๕. จงยิ้มเพื่อรอการต่อสู้
ทุกผู้ทำใจให้สว่าง
เมื่อจิตเพริศแพร้วแล้วปล่อยวาง
ทุกอย่างดับไปเพียงไม่นาน
๖. เสพเถิดเสพถ้อยร้อยวลี
กวีเลิศลํ้าคำขับขาน
แว่วมนต์ดนตรีคีตกานท์
หอมหวานภาษาเต็มอารมณ์
๗. แย้มยิ้มอิ่มหนำร่ายรำฟ้อน
ออดอ้อนท่าทางอย่างเหมาะสม
เรไรรํ่าร้องก้องระงม
เศร้าซมเหือดหายคล้ายอาดูร
๘. รินหลั่งบรรเลงเพลงกล่อมโลก
ทุกข์โศกอันใดให้สิ้นสูญ
พบสิ่งประเสริฐเจิดจำรูญ
เพิ่มพูนสายธารกานท์กวี
