#สิ่งมหัศจรรย์ที่เรียกว่าชีวิต
๑. วันนี้ได้รับโทรศัพท์จากลูกที่เยอรมัน เขาเกิดวันที่ 11 เดือน 11 เวลา 9.11 น. เขาโทร.มาในวันเกิดของตัวเองเพื่อขอบคุณที่ทำให้เขาเกิดมา เลี้ยงดูและส่งเสริมสนับสนุนจนเขาเติบโตและพึ่งพาตนเองได้ มีอาชีพมั่นคง มีความสุขในชีวิตและการทำงาน เขาขอพรจากพ่อ
ผมสอนลูกเช่นนี้ตั้งแต่เขารู้ความ และไม่เคยจัดงานวันเกิดให้ลูกเหมือนที่ใคร ๆ เขาทำกัน ในวันเกิดอยากให้เขาคิดถึงคนอื่น โดยเฉพาะคนที่มีบุญคุณ พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ครูบาอาจารย์ ญาติมิตรที่ทำให้เขาเป็นเขา และให้เขาคิดถึงคนอื่นที่ทุกข์ยากลำบากกว่า และเขาก็เล่าว่าได้ช่วยเหลือผู้ลี้ภัยที่มาในเยอรมันอย่างไร
ผมภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่ของพ่อต่อลูกจนเขาเป็นตัวของตัวเอง ได้เป็นไม้ค้ำยันให้ต้นไม้ที่ชื่อว่า “โมกขพันธุ์” เติบโตเป็นไม้ใหญ่ ที่ไม่ต้องอาศัยไม้มาหนุนนำอีกต่อไป ไม่ว่าฟ้าฝนพายุจะมาก็อยู่ได้ไม่ล้ม
๒. วันนี้ตัดสินใจโพสท์อัตชีวประวัติของตนเองในรูปแบบจดหมายถึงลูก เล่าเรื่องให้ลูกฟัง เป็นการบันทึกชีวิตอีกแบบ ต่างจากที่ได้เขียนไว้ก่อนนี้แล้วและรอการตีพิมพ์ อยากเขียนเพื่อเล่าให้ลูกฟังว่า ชีวิตของพ่อเกิด เติบโต และเป็นมาอย่างไร ได้บทเรียนอะไรที่อยากคิดคำนึงและฝากถึงลูก
จดหมายแต่ละฉบับจะยาว 6 หน้ากระดาษ อาจจะยาวมากสำหรับคนที่ชอบอ่านสั้นๆ ถ้าอ่านไม่ทัน ก็รอให้ตีพิมพ์รวมเล่มก็ได้ แต่คงอีกนาน เพราะจะโพสท์ที่เฟสนี้สัปดาห์ละครั้งสองครั้ง คงหลายเดือน
ผมคงจะลดการเขียนบทความพิเศษต่าง ๆ ลงในเฟสและเพจ แต่ยังไม่เลิกการเขียนให้สยามรัฐทุกวันพุธ
ลองอ่านเส้นทางชีวิตของผม ที่เป็นส่วนผสมระหว่าง “ชะตากรรมกับเจตจำนงเสรี” มีอะไรให้พิศวงกับสิ่งที่เกิดขึ้นตลอด 75 ปีที่ผ่านมา จนทำให้เชื่อที่ไอน์สไตน์บอกว่า “อย่าไปหาสิ่งอัศจรรย์ในชีวิต เพราะชีวิตเองนั่นแหละคือความมหัศจรรย์”
เสรี พพ 11/11/22
