หมู่บ้าน ประเทศชาติ และสากลโลก
บุญออกพรรษา-ตักบาตรเทโว ตามด้วยบุญกฐินที่อุบาสกอุบาสิกาได้เข้าวัดบำเพ็ญกุศล และช่วงนี้มาพร้อมกับฤดูหนาว มีงานแข่งเรือ บั้งไฟพญานาค เทศน์มหาชาติ แล้วมีเทศกาลส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่
โดยสภาพปกติ ถือเป็นช่วงทำบุญสุนทรทาน เฉลิมฉลองสนุกรื่นเริง และชาวไทยอีศานเราจะมีฮีตบุญเข้ากรรม บุญคูนลาน บุญข้าวจี่ บุญพระเวส ที่เป็นงานโฮมพี่น้องญาติมิตรที่สุดก็บุญสงกรานต์ จากนั้นบุญบั้งไฟและเข้าพรรษา
แต่จากหัวปี ๒๕๖๓ เป็นต้นมา สังคมไทยได้เผชิญสถานการณ์ที่ไม่เคยประสบพบเห็นมาก่อน ถือเป็นเหตุเศร้าสลดที่ “ก้าวข้าม” เส้นศีลธรรมคุณธรรมแห่งเมืองพุทธ
เริ่มจากวันที่ ๙ มกราคม โจรเหี้ยมปล้นร้านทองที่ลพบุรี มันกราดยิงผู้ใหญ่และเด็กตาย ๓ ราย บาดเจ็บ ๔ ราย ซ้ำเกินในวันที่ ๘ กุมภาพันธ์ ที่ทหารคลั่งกราดยิงกลางเมืองโคราช ผู้คนล้มตาย ๒๗ ราย บาดเจ็บ ๕๗ ราย
ขณะนั้นโลกก็เข้าสู่การณ์วิกฤติ วันที่ ๓๑ มกราคม ทางการยืนยันการแพร่เชื้อไวรัส “โควิด-19” รายแรกในประเทศไทย ซึ่งเชื้อโรคดังกล่าวได้ค้นพบที่ประเทศจีนตั้งแต่เดือนธันวาคม ๒๕๖๒ นับเวลาได้เก้าเดือนจนถึงวันนี้ (๒๗ กันยายน) ยอดผู้ติดเชื้อทั้งโลก ๓๓,๐๔๖,๔๐๐ คน เสียชีวิตแล้ว ๙๙๘,๒๗๖ คน และทุก ๆ วันจำนวนผู้ป่วยผู้ตายยังเพิ่มมากขึ้น
ในทางการเมือง เดือนมกราคมมีกิจกรรมไล่ลุงเกิดขึ้น และฝ่ายค้านยื่นอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐบาล ต่อมาวันที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยยุบพรรคอนาคตใหม่ เกิดการประท้วงตามสถานศึกษาทั่วประเทศ แต่หยุดชะงักไปเพราะมีคำสั่งปิดการเรียนการสอนเพื่อควบคุมการระบาดของโควิด-19 กระทั่งวันที่ ๑๘ กรกฎาคม เกิดการชุมนุมประท้วงครั้งใหญ่ในรอบหกปีของกลุ่ม “เยาวชนปลดแอก” จากนั้นการชุมนุมได้ขยายไปกว่า ๔๔ จังหวัด แล้วเดือนถัดมาเนื้อหาคำปราศรัยจากข้อเสนอปฏิรูปรัฐบาล ได้ “ขยายเพดาน” เรียกร้องให้ปฏิรูปสถาบันพระมหากษัตริย์ด้วย
ภายใต้เกษตรกรรม ท่ามกลางสภาพสังคมที่เสื่อมทรุด การปล้นฆ่าเป็นข่าวรายวัน เศรษฐกิจถดถอย คนตกงานเพิ่มมากขึ้น การหาอยู่หากินฝืดเคือง การเมืองก็ยากจะประสานผลประโยชน์ และโรคห่ายุคโลกาภิวัตน์ยังไม่มีวัคซีนป้องกัน พร้อม ๆ กับการไหว้พระทำบุญ ก็คือการติดตามข่าวสาร แลกเปลี่ยนข้อมูลกับเพื่อนฝูงคนใกล้ชิด ทั้งนี้ด้วยภูมิรู้ปัญญา ความมีเหตุมีผล เห็นแก่ส่วนรวม ย่อมจะสร้างความรักความสามัคคีที่ก่อให้เกิดพลังฟันฝ่าอุปสรรค และสร้างสรรค์ชีวิตความเป็นอยู่ให้ดีขึ้นได้
แม้โลกและประเทศชาติโดยรวมยังไม่เปลี่ยนแปลง แต่โดยปัจเจกบุคคลโดยครอบครัวและหมู่บ้าน ที่ยังคงเปี่ยมด้วยความเห็นอกเห็นใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ทั้งด้วยต้นทุนทางภูมิศาสตร์ และวัฒนธรรมที่อุดมสมบูรณ์ ย่อมยังคงความสุข สงบ เข้มแข็งและยั่งยืน
