อัศจรรย์
สองผู้เฒ่าเฮ็ดงานปานเอาบุญ
ไม่ได้ไปอยู่ด้วยก็จะไม่ได้ดูได้เห็น บรรยากาศตลอด 24 ชั่วโมงภายในบ้าน”ชนไพโรจน์” ที่ อ.เมือง จ.ร้อยเอ็ด
พ่อครูเจริญชัย* ประจำอยู่มุมหนึ่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ แวดล้อมหน้าหลังด้วยกองหนังสือและเอกสารต่าง ๆ ส่วนแม่ครูมิ่งขวัญ นั่งวาดรูปอยู่อีกมุมหนึ่ง มีเสียงเพลงเบา ๆ คลอเคลียอารมณ์สุนทรีย์
พ่อครูนั้นเป็นที่ทราบกันดีว่า ท่านเป็นปราชญ์ด้านศิลปวัฒนธรรม สะสมความรู้รอบไว้ทุกศาสตร์ทุกแขนง ทั้งกลางวันกลางคืน ทุกลมหายใจคือการค้นคว้า การถ่ายทอดเผยแพร่วิชาให้ลูกศิษย์ ให้แก่คนรุ่นหลัง
ส่วนแม่ครูมิ่งขวัญ**นี่สิ ทำไมท่านสามารถจับพู่กันนั่งอยู่หน้าเฟรมได้เป็น 5-6 ชั่วโมง แล้วสลับไปปฏิบัติภาระการงานประจำวัน รวมถึงการดูแลไม้ดอกไม้ประดับรอบบ้าน บางค่ำคืนท่านเพลิดเพลินวาดรูปจนซอดแจ้ง
แม่ครูบอกว่า เริ่มจับพู่กันเมื่อวันที่ 19 กันยายน ปีที่แล้ว วาดรูปมาถึงวันนี้มีผลงาน 130 กว่าภาพ ท่านชอบงานศิลปะแต่ไม่เคยเรียน ตัดเย็บเสื้อผ้าใส่เอง ประดิษฐ์ดอกไม้ด้วยวัสดุต่าง ๆ ได้ ครั้งหนึ่งไปเห็นภาพที่ประเทศกัมพูชา คิดอยากได้มาติดผนังบ้าน แต่ราคาหมื่นกว่าบาท ก็คิดไว้ในใจสักวันเถอะฉันจะวาดเอาเอง ประกอบกับหลานยุว่า คุณย่าน่าจะวาดรูปนะ จะได้เป็นสมบัติที่ยั่งยืนของลูกหลาน
แม่ครูบอกอีกว่า วาดรูปโดยเริ่มด้วยสีน้ำมันเลย อาจหาญมาก รูปแรกวาดดอกไอริช เพราะมีความฝังใจ นานแล้ว เคยได้ดูศิลปินสาธิตวาดภาพดอกไม้ คิดว่าตัวเองทำได้ เมื่อจะวาดจึงเริ่มลงมือด้วยภาพดอกไม้เลย วาดบนผ้ากำมะหยี่สีดำ
สำหรับภาพที่กำลังรังสรรค์ล่าสุด แม่ครูบอกว่า เหลือรายละเอียดของหางนกยูง และเพิ่มดอกไม้อีกเล็กน้อย.
