วันนี้เพื่อนน้อมรับนามเกียรติยศ "ศรีบูรพา"ปรากฏวงวรรณศิลป์
เพียรบรรยายหมายให้ได้ยลยิน บางแหว่งวิ่นครั้งเที่ยวเตร่ประเดประดัง
เขาไฟลุกไฟโชนเขา"โชติช่วง" ต้องลุล่วงไตร่ตรองสมองสั่ง
เร่งค้นคว้าปัญญาเสริมเพิ่มพลัง เช่นสายน้ำท้นถั่งทุ่ง"นาดอน"
เป็นผู้รู้ในหมู่มิตรสหาย กองหนังสือหลากหลายใช้สั่งสอน
จากรุ่นปู่ถึงรุ่นพ่อไม่ลดทอน ล้วนแต่หนอนหนังสือคือชีวิต
อ่านทุกอย่างทุกสถานอ่านและอ่าน ด้วยความสุขสนุกสนานเบิกบานจิต
ได้เรียนรู้ถูกผิดใคร่ครวญคิด ได้สาธิตทุกสิ่งยิ่งรอบรู้
รู้โครงสร้างร้างทรุดสังคมไทย รู้ยุทธศาสตร์การแก้ไขใจพร้อมสู้
รู้ผูกมิตรแยกห่างทางศัตรู เฝ้าตามดูหูสดับรับเป็นไป
วิทย์ มนุษย์ ศิลปะ ทุกแขนง รู้แจกแจงแจ้งสุดพราหมณ์พุทธไสย์
สัมผัสมวลวิชาเนื้อตาใจ เดินทางไกลทั่วสารทิศติดปีกบิน
ทุกตำรับตำราสารคดี ทุกบันทึกโบราณมีซึมซับสิ้น
ทุกสัมผัสรสชาติทั้งดื่มกิน ละมุนลิ้นละไมรสจดคะนึง
รู้ยืนนั่งกินอยู่คู่โลกียะ อุตตระสูงสุดวิมุติถึง
รู้สัมผัสสงบเย็นเห็นตราตรึง รู้อาจเผลอจิตขาดผึ่งพึงสังวรณ์
แล้วสุขภาพโทรมทรุดฉุดป่วยไข้ ครอบครัวเอาใจใส่ไม่ทอดถอน
เพื่อนมิตรล้วนโอบเอื้อแลอาทร หากพักผ่อนพอแล้วมุ่งแนวรบ
แนวรบด้านวัฒนธรรมนั้นล้ำลึก "ทองแถม"ตกผลึกศึกตอนจบ
"นาถจำนง"ชูอาวุธเข้าสมทบ มวลประชาต้องประสบชัยชนะ.
วันนักเขียน
๕ พฤษภาคม ๒๕๖๖
