“แตกเมือง”
ปิดกรุงเทพฯเคอร์ฟิวประเทศไทย โรคห่าระบาดใหญ่ปีหกสาม
โลกมนุษย์โควิดขวิดลุกลาม ศึกหนักกว่าสงครามมหันตภัย
ผู้นำจิตวิญญาณการ’แตกบ้าน’ ออกมาขานกวักมืออยู่ไหวไหว
“กลับมาเถิดกลับบ้านดินแดนไกล หมู่บ้านไม่ไร้ญาติขาดพี่น้อง
สมบูรณ์ด้วยปูปลามีผักหญ้า อาหารป่ามากมายได้สนอง
อาทิตย์จันทร์ดวงดาวเราครอบครอง เทือกภูสูงห้วยหนองก็ของเรา”
หากผ่านพ้นโหงห่ามหากาฬ ผู้คนตายทุกหย่อมย่านการโศกเศร้า
คนป่วยเจ็บทั่วโลกผ่อนบรรเทา หลายคนยังเร่งเร้าออกหากิน
“พ่อเอ้ย ความคุ้นเคยดิ้นรนไปต่างถิ่น
เหมือนนกน้อยชำนาญทะยานบิน อยากจะผินฝันเฟื่องเรื่องร่ำรวย”
“เมืองใหญ่นั้นร้อนไหม้ใจอั่งอุก เมืองซ่อนซุกปัญหาพาฉกฉวย
มือใครยาวสาวกำผลอำนวย คนมือสั้นนั้นซวยสถานเดียว
หมู่บ้านเฮามีฮีตคองธรรมนูญ มีหลักธรรมค้ำคูณศูนย์ยึดเหนี่ยว
ความซื่อสัตย์สามัคคีมีกลมเกลียว สร้างทางเทียวสายใหม่ให้รังรอง”
ปิดกรุงเทพฯปิดเมืองใหญ่ในวันนี้ ต้องปรับแปงวิถีไททั้งผอง
คำผู้เฒ่าเล่าเรื่องแผ่นดินทอง งามครรลอง ‘แตกบ้าน-เมือง’ รุ่งเรืองเอย.
*ขอบคุณภาพจากเฟซของญาติมิตร
