ความอาทรอ่อนหวานเบ่งบานอยู่
ลมเหมันต์ฤดูช่างเริงร่า
ปวงดอกไม้ผลิบานละลานตา
คือของขวัญล้ำค่าฤดูกาล
.
แรกดรุณเหมันต์ฉันร่อนเร่
ด้วยดวงใจอันว้าเหว่ฟุ้งซ่าน
สู่ดินแดนเกาะเสี้ยวจันทร์ในตำนาน
นาวาล่องลำธารสีเงินยวง
.
ผู้คนล้นหลั่งดั่งน้ำหลาก
ฉันแทรกกายลำบากในบางช่วง
นาวาสู่ฟากฝั่งสุขปลั่งทรวง
แผ่วเพลงใบไม้ร่วงมารอรับ
.
ลมหายใจพวยพุ่งเป็นไอกรุ่น
เย็นสะท้านทารุณราวไข้จับ
คลื่นจุมพิตฝั่งวาวตาระย้าระยับ
โรแมนติกซ้อนทับความวุ่นวาย
.
เบียดเสียดสวนทางคนแปลกหน้า
เหม่อมองทอดสายตาไร้จุดหมาย
พลันสบตาคู่หนึ่งทอประกาย
ราวฉันถูกกลืนหายชั่วกัปกัลป์
.
เหมือนดั่งโลกทั้งโลกหยุดนิ่ง
ทุกสิ่งรอบกายคล้ายความฝัน
แววตาคือบทกวีแสนอัศจรรย์
เรานิ่งสบตากันอ่านดวงใจ
.
อ่อนหวานจารทรงจำยามพราก
เดินสวนทางเธอฝากรอยยิ้มให้
ส่งเธอจนสุดสายตาลับลาไป
ขณะฉันหวั่นไหวอย่างลึกล้ำ
