ดอกขะเจียวจากโคกขี้แลน – บทนำ
“ทวดคือพ่อของปู่” สีโหเอ่ยชื่อบรรพบุรุษ “จารย์บุญคือ ทวดของปู่เฮือง...”
“ถูกต้องแล้ว” แกบอกสีโห “ผมคือหลานแท้ ๆ ของจารย์แก้วกับย่าแพง”
ส่องซอด โดย ต้อง บุตรศรีชา
ผมเคยได้ยินชื่อนี้ “บุญประทายข้าวเปลือก” แต่ไม่ค่อยแพร่หลายครับ แต่ลักษณะการทำบุญ คือหลังฤดูเก็บเกี่ยวชาวบ้านจะนำข้าวเปลือกไปถวายวัดเพื่อนำไปขาย นำเงินที่ได้มาบูรณะวัดวาอาราม ศาสนาคาร และกิจกรรมของสงฆ์
เริ่มแล้วนวนิยายแห่งชีวิตที่ยังไม่เคยตีพิมพ์ ของ อุดร ทองน้อย เรื่อง “ดอกขะเจียวจากโคกขี้แลน”
จารย์แก้ว กับ จารย์บุญ สองเสี่ยวออกจากหมู่บ้าน เดินทางไกลไปหาเรียนวิชามาสร้างบ้านแปงเมือง บนยอดสูง'ภูปุ' ฐานส้องสุมกำลังของข่าเรอแดว สองเสี่ยวฝ่าด่านทดสอบโหดหินจนได้รับการต้อนรับ กระทั่งจารย์บุญได้ 'อีแพง' ลูกสาวผู้นำ - เพียกมมะแดง มาเป็นคู่ครอง ที่สำคัญจารย์บุญได้รับทอดดาบต้นตระกูลเผ่าข่า 'ดาบตาวฮางเซ็ง' มาไว้พิทักษ์รักษาและเพื่อกู้บ้านกู้เมือง
