นวนิยาย: กาบแก้วบัวบาน (๙)
สู้กันตัวต่อตัวบนหลังม้า เจ้าโคมคำพูดขึ้นก่อน เราสองคน ถ้าคนใดคนหนึ่งแพ้ทหารต้องยอมแพ้ไม่มีเงื่อนไข กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ถึงจะเห็นทหารเวียงวารินทร์มากกว่าแต่เชื่อมั่นในอานุภาพดาบสายฟ้า จึงพูดเสียงดังขึ้นอีก ท่านแม่ทัพ เราสองคนสู้กันเยี่ยงขุนพลผู้กล้าหากท่านแม่ทัพเอาชนะข้าได้ ข้าขอร้องอย่าทำร้ายผู้หญิง และจงไว้ชีวิตทหารข้า
ข้าวขวางโลก
ต้องดัดนิสัยตัวเอง หัดมันตั้งสติให้เที่ยงจากนั้นก็ดัดนิสัยต้นข้าวในนาของเฮา... ให้มันปรับตัวกับดินที่บ่มีปุ๋ย บ่มีสารเคมี มันอาจจะบ่งามในระยะแรก แต่เมื่อปรับตัวได้ นิสัยดีแล้ว ในปีที่สามมันจะงามจนบ่อยากจะเชื่อ’ พ่อแดงเล่าด้วยอารมณ์ขันบนแคร่ริมกอไผ่ ลมเมษาพัดโชยมาจากทิศเหนือ หอบกลิ่นหอมรวงข้าวและความเย็นชื่นจากทุ่งนามาคลอเคลียร่างผอมสูง อารมณ์ดี แข็งแรงของชายชาวนาวัย ๖๐ ผู้เป็นลูกชายคนที่ ๒ ของพ่อแม่ แต่ทว่ากลับกลายเป็นเสาหลักและเป็นผู้นำให้กับพี่น้องของตน
นวนิยายเรื่อง “ดอกขะเจียวจากโคกขี้แลน” กำลังเข้มข้นในนิตยสาร “ทางอีศาน”
อุดร ทองน้อย : ร่องรอยความฝันและอุดมการณ์
อำเภอกุดชุม ดินแดนนักคิดนักเขียน ปัญญาชนผู้มีอุดมการณ์ต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมในสังคมมาทุกยุคสมัย ความแล้งเข็ญของแผ่นดินสะท้อนถึงวิถีชีวิตและความเป็นอยู่ให้หยัดอยู่ยืนยง
