กุมภาพันธ์ 8, 2020

หรือคุณซ่อนตัวอยู่ในนั้น ณ ที่มีความฟุ้งฝันขลาดเขลา หลบเร้นใต้มุมอับสลัวเงา มิอาจที่จะเอาชนะความกลัว นานเท่านานลืมกาลเวลา เคยไหม...เยี่ยมมองฟ้าถ้วนทั่ว ถึงแดดสาดแสงไล่ความมืดมัว หม่นหมองในตัวยังกักขังกลืนกิน

คนในดินแดนที่ถูกขีดแบ่งเขตประเทศ จะถูกสร้างมายาคติความรักและการคลั่งชาติอย่างฝังลึก จนถึงกาลใกล้ดับสลายของจักรวาล จึงยอมรับความเป็นเผ่าพันธุ์ และการอยู่ร่วมโลกเดียวกัน ถึงกระนั้นก็ยังไม่ใช่เรื่องที่สายเกินไป คนทุกคนรู้ว่าเกิดมาต้องตาย ไม่วันนี้ก็วันพรุ่งแต่ถ้าหากยังไม่เจ็บป่วยถึงขั้นล้มหมอนนอนเสื่อ ไม่ถูกโบยตีด้วยชราภาพอย่างที่สุด