สุภาษิตโบราณ (๕)
๑๖) พากย์เพรงโลกสรดี ๑๖) คำโบราณท่านกล่าว
ถากุมบีจิญจิมขลา ว่าอย่าให้เลี้ยงเสือ
พากย์เพรงโลกอปมา คำโบราณท่านอุปมา
คิตรงณาธเวอโอยบาน ฯ คิดตรงไหนทำให้ได้ ฯ
๑๗) กันกอพสโอยขชับ ๑๗) จับคองูให้มั่น
ขลาจกรลับขำแอปราณ กลัวมันกลับกัดเอาตน
โอสทูกกุมโอยละอาน เข็นเรืออย่าให้น้ำขุ่น
ทึกถลาโสดกุมโอยลออก ฯ น้ำที่ใสอย่าให้ขุ่นมัว ฯ
๑๘) สลึกเฌออิดกมเริก ๑๘) ใบไม้ไม่มีความไหว
เบอก็เกริกบดขยลบก ถึงแม้มันไหวก็เพราะถูกลมพัด
ถึกถลาละคึกเบอลออก น้ำใสถึงคราวจะขุ่น
ดบิทร็ลอกขลังเสาะสา ฯ ทิ้งฉบับขบวรของท่านที่ล่วงแล้ว ฯ
๑๙) ยลตูจกมอาลขม ๑๙) เห็นว่าเล็กอย่าพึงเร่ง (รีบร้อน)
ควรสนสมยกชาคนา คิดสะสมไว้เป็นเพื่อนกัน
บานเจรินกุมขมพา ได้มากแล้วอย่ามักใหญ่
สนสิมขสินติจติจเทา ฯ ค่อย ๆ ไปแต่ละน้อย ฯ
ขอบคุณภาพจาก https://pixabay.com/
