เรื่องเล่าชุดพ่อเฒ่ากับลูกเขย
พ่อเฒ่าพุฒิ ให้บักทิดผองผู้เป็นเขย พาเข้าไปซื้อเครื่องมืองานไม้ในตัวเมือง เมื่อหาซื้อเครื่องมือได้ครบแล้ว ดูเวลาก็เกือบจะถึงเวลาเที่ยงพอดี พ่อเฒ่าพุฒิเอ่ยกับบักผอง ว่า
“ผองเอ้ย! พ่อว่าเวลานี้ก่ะเที่ยงแล้ว…เฮาพากันไปกินก๋วยเตี๋ยวก่อนเนาะ ก๋วยเตี๋ยวเดี๋ยวนี้มีผักกินพร้อมเด้อ! เขาว่าแซบหลาย”
“ก่ะดี๋คือกั๋นพ่อ” บักผองเห็นด้วยเพราะมันก็หิวข้าวเหมือนกัน
ก๋วยเตี๋ยวหรือที่ชาวเวียดนามเรียก “เฝอ” เขาจะมีผักสดหลายชนิดเป็นเครื่องเคียง เช่น ถั่วงอก โหระพา ผักแพว ผักกาดหอม พริกอ่อนเผา ส่วนก๋วยเตี๋ยวก็มีทั้ง ก๋วยเตี๋ยวหมู เนื้อ ลูกชิ้น เนื้อเปื่อย หมูยอ ฯลฯ พร้อมให้ลูกค้าสั่งได้ตามชอบ
“พ่อจะกินเส้นเล็ก หรือเส้นหมี่” บักผองถาม
“แล้วแต่โต๋สิสั่ง พ่อกิ๋นได้เมิ๊ด!”
แล้วบักผองมันก็สั่งก๋วยเตี๋ยวเนื้อลูกชิ้นเส้นเล็กมา ๒ ชาม ไม่นานเกินรอก๋วยเตี๋ยวก็มาวางอยู่ตรงหน้า บักผองมันจัดช้อนกับตะเกียบยื่นให้พ่อเฒ่าพุฒิ
“พ่อใช้ตะเกียบเป็นหือบ่?” บักผองถาม
“บ่ถนัดป๋านได๋ว่ะ!” พ่อเฒ่าพุฒิว่า
“ต้องลอง! เข้ามาเมืองมันต้องทันสมัย!”
บักผองย้ำ พ่อเฒ่าพุฒิก็ลองเริ่มใช้ตะเกียบ ให้มันทันสมัยเหมือนบักผองบอกการใช้ตะเกียบต้องมีทักษะ หรือต้องทดลองก่อนเพื่อเกิดความชำนาญ แต่วันนี้พ่อเฒ่าพุฒิก็ลองใช้ตะเกียบเป็นครั้งแรก เพื่อให้เป็นคนทันสมัย!
“ลองคีบลูกชิ้นเบิ่งตี้พ่อ!” บักผองย้ำอีก ขนาดคีบเส้นยังจะไม่ไหวอยู่แล้ว บักผองยังย้ำให้พ่อเฒ่าคีบลูกชิ้น! พ่อเฒ่าพุฒิก็จำเป็นต้องลองให้เป็นคนทันสมัย พอคีบก็หลุด! ลองคีบครั้งที่ ๒ ก็หลุดอีก!
“ลองไปเรื่อย ๆ พ่อ เดี๋ยวก็ถนัดและคล่องหรอก!” บักผองย้ำอีก
เมื่อพ่อเฒ่าพุฒิคีบลูกชิ้นได้ จะยกขึ้นใส่ปาก ลูกชิ้นเกิดหลุดจากตะเกียบตกลงที่โต๊ะ เด้งกระดอนเหมือนลูกปิงปอง…หล่นลงไปยังพื้น…พ่อเฒ่าพุฒิมองไปยังลูกชิ้นที่เป็นของโปรดแกซะด้วย พ่อเฒ่าพุฒิลุกจากเก้าอี้เดินไปหาลูกชิ้น
“มึงสิกลิ้งไปไสก่ะต๋ามบักลูกชิ้น…! กูก่ะต้องติดตามเอามึงจนได้แหละ…ของกูชอบ!”
