“อีสาน”
ที่ไหลลึกทั้งหมดในตัวผม คือ “อีสาน”
คือภาพวาดของศิลปินที่ยากจนและเก็บตัว
เขาชอบสีน้ำตาล สีเขียวและฟ้าอ่อน
เขาลากพู่กันเป็นสีเขียวสี่มุม
เทือกเขาเพชรบูรณ์ สันกำแพง พนมดงรัก และภูพาน
จากนั้นก็เทสีน้ำตาลลงตรงกลาง
แต้มสีเขียวหม่นเป็นต้นไม้กระจัดกระจายอยู่ในทุ่ง
เวิ้งว้างสีน้ำตาล
เหมือนสวนส่วนพระองค์ของพระผู้เป็นเจ้า
เขาลากเส้นสีฟ้าอ่อนซ้ายขวา คดเคี้ยวสี่ครั้ง เป็น
แม่น้ำ
แล้วลากเส้นยาวเหนือจดใต้
เลย สงคราม มูล ชี ไหลลัดเลาะไปตามดงไม้ เชื่อมโขง
เป็นรูปภาพภูมิทัศน์ที่งดงาม
ใบหน้า
ใบหน้าของคุณ คือความบริสุทธิ์ดั้งเดิมของโลก
ผมมั่นใจในทฤษฎีของเพลโต ที่ว่ามนุษย์เกิดจากดิน
คุณเกิดจากดินแน่ ๆ
จมูก ริมฝีปาก ดวงตา รอยยิ้ม
มือ ไม้ แขน ขา ของคุณ
การดำรงอยู่ของคุณทั้งหมด มันชี้ไปที่ผืนแผ่นดิน
มันคือ ความเรียบง่ายทั้งหมดที่ดื้อดึงต่อความซับ
ซ้อนทั้งมวลของโลก
ดนตรี
ความอับโชค
กลายเป็นสุนทรียศาสตร์
แคน หมอลำ หลั่งไหลออกมาจากชีวิตที่ขมขื่นของคุณ
หากจะเปรียบ คุณคือ แอฟริกาแห่งเอเชียตะวันออก
เฉียงใต้
แอฟริกา ยากจน หิวโหย โรคภัยไข้เจ็บ และ
สงครามกลางเมือง แต่ดนตรีขั้นเทพ
ศาสนา
ความต่ำต้อย
กลายเป็นศีลธรรมที่เรียบง่าย
โบสถ์ของคุณสร้างจากโคลน ตม มุงหลังคาด้วยใบ
หญ้า
คุณเป็นพุทธ ก่อนพุทธศาสนา
การเมือง
คุณสวมหน้ากากของตัวตลก หน้ากากของคนซื่อ
แต่แท้จริง คุณคือ มวลสารของปรัชญา
คุณไม่รู้จักจอห์น ล็อค รุสโซและคาร์ล มาร์กซ์
แต่ความฝันที่เด็ดเดี่ยวที่จะมีชีวิตที่ดีกว่าของคุณ
กลายเป็นปราการที่เข้มแข็งของเสรีภาพ
อีสาน คือ ป้อมค่ายสุดท้ายที่จะแตกพ่าย
ในสงครามแห่งอิสรภาพอันยืดเยื้อ
คุณคือ ที่มา คือต้นกำเนิด
ไม่ใช่สิ่งนำเข้า ไม่ใช่สิ่งแปลกปลอม
คุณคือ โครงสร้าง หาใช่ส่วนประกอบ หรือ ต่อเติม
คุณคือ รากที่ถูกเหยียบและหลงลืม
อีสาน
ไม่ใช่ความคิด
ไม่ใช่โบราณคดี ไม่ใช่สังคมวิทยา
ไม่ใช่ทฤษฎีปฏิวัติ ไม่ใช่การปลดปล่อย
ไม่ แม้แต่ความฝัน หรือความหวัง
แต่อีสาน
คือ อารมณ์ทั้งหมดที่ไหลลึกอยู่ในตัวผม
