เ พื่ อ น เ อ๋ ย…
เจ้าเพื่อนเล่นกระแป๋งกระป๋อง
นับหนึ่งสองสามสี่ห้าพาเพลินฝัน
มากรูปทรงลวดลายคล้ายผูกพัน
บ้างประชันขันแข่งแบ่งทรวดทรง
เจ้ารู้ไหมครอบครัวข้าอนาถา
เที่ยวเก็บหาเพื่อนมาเพื่อประสงค์
ขายพวกเจ้าเลี้ยงชีวิตจิตดำรง
ให้ได้คงอิ่มแล้วอดรันทดไป
เช้านี้ใกล้จำนวนจวนจะครบ
จะได้พบลูกชิ้นเตี๋ยวน้ำใส
ท้องร้องเร่งเกร็งปวดแสบแทบขาดใจ
โอ้ ! เพื่อนเอ๋ยหลบอยู่ไหนไยเงียบงัน…
