บักตูบ
บักตูบเป็นสุนัขแสนรู้ เป็นเพื่อนคู่ของคำหวึ่งมาตั้งแต่เล็กจนโต คำหวึ่งโตขึ้นสาวรุ่นเข้ากรุงเทพฯ ไปทำงานที่โรงงานทอผ้า ปีต่อมาคำหวึ่งกลับมาเยี่ยมบ้าน แต่งตัวเป็นสาวกรุงเทพฯ ทันสมัย
หมดฤทธิ์
มีคำร่ำลือว่าพ่อเฒ่าบุญเลิศ ชาวบ้านบุ่ง เป็นคนชอบสนุก เห็นสาวน้อยวัยขบเผาะที่ไรมัก หยอกล้อแซวเล่น เป็นประเภท “คนแก่ตัณหา กลับ”
เล่นไพ่
เคยมีคำสอนเป็นผญาโบราณอีสานที่เขียนไว้เตือนสติว่า “ของบ่เป็นตาจ้ำ อย่าสิจุ่มลงเหลิก (ลึก) ของบ่เป็นต๋ากิ๋น อย่ากิ๋น สิพวนท้อง (คลื่นไส้)”
ตด
“อ่วม…บ่แม่นเฮาหลงซื้ออาหารปลอมมากินซะบ้อ?” พ่อเฒ่าหมานเว้ากับบักอ่วมผู้เป็นลูกเขย
“บ่ดอก…ข่อยซื้อหยังมากิน ข้อยสิพิจารณาเลือกอย่างละเอียด บ่มีของปลอมดอกน่า!”
เรื่องเล่าชุดพ่อเฒ่ากับลูกเขย : ติดตาม
บักผองมันก็สั่งก๋วยเตี๋ยวเนื้อลูกชิ้นเส้นเล็กมา ๒ ชาม ไม่นานเกินรอก๋วยเตี๋ยวก็มาวางอยู่ตรงหน้า บักผองมันจัดช้อนกับตะเกียบยื่นให้พ่อเฒ่าพุฒิ“พ่อใช้ตะเกียบเป็นหือบ่?” บักผองถาม“บ่ถนัดป๋านได๋ว่ะ!” พ่อเฒ่าพุฒิว่า“ต้องลอง! เข้ามาเมืองมันต้องทันสมัย!”
ล้างมีด
พ่อเฒ่าฟองกับแม่เฒ่านี มีลูกสาวอยู่ ๒ คน แต่ละคนหน้าตาดี งามไปคนละแบบ ทั้ง ๒ คนเป็นคนว่านอนสอนง่าย ฮู้เวียกบ้านการเฮือนเป็นอย่างดี
มีอันเป็นไป
สมปองพูดต่อ สำหรับพิธีตัดลูกนิมิตที่ศักดิ์สิทธิ์นี้ ผู้เป็นประธานในพิธีจะต้องเป็นผู้อยู่ในศีลธรรมอันดีงาม จะต้องไม่เคยหลับนอนกับเมียในตอนกลางวันมาก่อน ถ้าประธานคนใดเคยทำมาแล้วจะต้องมีอันเป็นไป...