เยี่ยวต้องมาก่อน
ทางอีศาน ฉบับที่ ๑๓ ปีที่ ๒ เดือนพฤษภาคม ๒๕๕๖
คอลัมน์: เรื่องเล่าชุดพ่อเฒ่ากับลูกเขย
Column: Humourous Tale
ผู้เขียน: ชัด การชนะ
ภาพ: ศิลป์วัตร วิศาลศักดิ์
พ่อเฒ่าตัน แกชอบแทงหวยใต้ดินเป็นชีวิตจิตใจ จนคนทั่วไปว่าแกเป็นคน “หวยขึ้นสมอง” เห็นอะไรก็โยงไปเป็นเลขเป็นหวยไปเสียหมด เช่นเอาจากความฝันบ้าง บางทีไปขูดตามต้นไม้ใหญ่เพื่อหาตัวเลข เห็นคางคกก็เอาแป้งไปโปะ มองหาลายในตัวคางคกว่าลายคล้ายตัวเลขอะไร บางทีมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น เช่นอุบัติเหตุรถชนกันก็เอาเลขทะเบียนไปซื้อหวย แม้แต่ข่าวทางโทรทัศน์ ถ้าเหตุการณ์ใดมีตัวเลขเข้ามาเกี่ยวข้องต้องนำไปซื้อหวยทุกทีไป…
วันหนึ่ง…เป็นวันหวยออก ไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ ให้โยงใยเป็นตัวเลขได้ ฝันก็ไม่ฝัน ใคร ๆ ก็ไม่บอกเลขเด็ดเหมือนงวดที่ผ่านมา พ่อเฒ่าตันพบทางตันสมชื่อ ! แกนึกไม่ออกว่างวดนี้จะซื้อเลขอะไรดี! ยิ่งใกล้เวลาที่เจ้ามือจะปิดรับการแทงหวยเข้าไปทุกที พ่อเฒ่าตันยิ่งเป็นกังวล ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แกนั่งเหม่ออยู่ใต้ถุนบ้าน…
“ฮึ่ย !” พ่อเฒ่าตันถอนหายใจ “ซื้อเลขอะไรดีวะ ?”
ขณะนั้น…บักสี ลูกเขยของพ่อเฒ่าตันกลับมาจากท้องนา มันปวดท้องเดินเข้าไปห้องน้ำซึ่งไม่ห่างจากใต้ถุนที่พ่อเฒ่าตันนั่งอยู่ สักครู่…มีเสียงลอดออกมาจากห้องน้ำ…
“แป๊ด !” เสียงตดบักสี… พ่อเฒ่าตันได้ยินชัดเจน…เสียงมันสอดคล้องกับเลข แปด…
“เฮ้ย ! แปดมาแน่ งวดนี้…” พ่อเฒ่าตันว่าไปตามเสียงที่ได้ยิน และไม่นาน เสียงเยี่ยวบักสีก็ตามมาอีก
“ฉี่ๆ” พ่อเฒ่าตันได้ยินอีกแล้ว…เสียงมันเหมือนเลข สี่…
“ชัด ! สี่ต้องตามมาแน่ ๆ !” ว่าแล้วพ่อเฒ่าตันก็ออกจากบ้านไปแทงหวยกับเจ้ามือในหมู่บ้าน… แกแทง ๘๔ ตัวเดียว ! เสร็จแล้วพ่อเฒ่าตันก็กลับไปบ้านเปิดวิทยุฟังถ่ายทอดการออกสลากกินแบ่งของรัฐบาล…
ผลปรากฏว่า…เลขท้ายรางวัลที่ ๑ ออก ๔๘…พ่อเฒ่าตันได้ยิน หน้าแกซีด…แกไม่ถูกหวย เพราะแกซื้อ ๘๔ ตัวเดียว !
พ่อเฒ่าตันล้มตัวลงนอนบนแคร่ไม้ไผ่อยู่ใต้ถุนบ้าน…มือก่ายหน้าผาก เสียดายโอกาสที่น่าจะได้เงินก้อนโต…
บักสีกลับมาจากท้องนาอีกครั้ง…มันเห็นพ่อเฒ่าตันนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนแคร่…ก็เลยถามพ่อเฒ่าด้วยความหวังดีว่า…
“มื้อนี้ถูกหวยฮึบ่ พ่อเฒ่า ?”
พ่อเฒ่าตันได้ฟังคำบักสีถาม แกหน้าแดงขึ้นมาทันที แผดเสียงใส่บักสี…
“บักห่ามึง มึงอย่ามาถาม…เป็นหยังมึงบ่เยี่ยวแล้วจึงตด !”
