“จึงความจนก็งาม…แค่ความพอ”

“จึงความจนก็งาม…แค่ความพอ” กวี

และจะยังคงยิ้มอย่างอิ่มหวัง
ในเรือนรังแห่งสุขอย่างทุกหน
แม้รู้โลกเคลื่อนเวียนและเปลี่ยนวน
จึงความจนก็งามแค่ความพอ

ไม่เคยบอกหรอกว่าจะคว้าดาว
แค่รู้ร้อนรู้หนาวไว้ก้าวต่อ
ไม่วาดหวังวาสนามาพะนอ
กราบกรานขอเทวดานางฟ้าใด

ข้าวเต็มนาปลาเต็มหนองแค่ปองหมาย
ห่มคลุมกายเพียงเสื้อผ้าที่หาได้
มีท่อนฟืนเพียงพอให้ก่อไฟ
มีข้าวไว้ให้พอกินก็ยินดี

คือความสุขง่ายงามตามประสา
ดั่งชะตาวางจัดชัดถ้วนถี่
ผ่านวัยเยาว์ล่วงชรามานานปี
ไม่เคยมีความฝันไว้บั่นทอน

อยู่ในโลกมุมมองของความจริง
อยู่ในสิ่งเป็นมาตรงหน้าก่อน
กับหัวใจที่ไม่หวั่นและสั่นคลอน
ไม่โอนอ่อนให้ความทุกข์มารุกราน

และจะยังคงยิ้มอย่างอิ่มหวัง
สุขยังตั้งอยู่บนทางที่ย่างผ่าน
บริบทงดงามทุกยามกาล
เป็นคนเฒ่าเล่าตำนานผู้กร้านกรำ

Related Posts

ความยากจนและเครื่องชี้วัด
คำโตงโตย
การปั้นพระปางปฐมเทศนา
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages