บทบรรณาธิการ: ถึงทุกหัวใจคนรักบ้านเกิด
นิตยสาร “ทางอีศาน” ฉบับที่ ๓๕
ปีที่ ๓ ประจำเดือนมีนาคม ๒๕๕๘
ฉบับ: อู่อารยธรรม อุบลฯเมืองปราชญ์
โลกที่เราอาศัยเกิดและจะตายสลายร่างไปนี้ คือหนึ่งเม็ดกรวดทรายในเวิ้งจักรวาล แต่บนผิวโลกที่มวลนํ้ามากกว่าดินนี้ก็มีมนุษย์มากเผ่าพันธุ์สืบสันดานกันมา มีสรรพสัตว์และพืชนับแสนล้านชนิดเกิดมาเพื่อพึ่งพา และฆ่าแกงกันกิน
เพียงในขอบขีดเส้นแผนที่ประเทศไทย ก็มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์วรรณนา อาศัยอยู่ในภูมิทัศน์ที่แปลกต่างกันไป เฉพาะบนที่ราบสูง – อีสาน ประเทศไทย ก็มีพัฒนาการวิวัฒน์ทับซ้อนกันทุกเรื่องราว และเหตุการณ์ดีร้ายใหม่ ๆ ได้เกิดขึ้นทุกวัน
ทรัพยากรใต้ดินบนดิน ทั้งปิโตรเลียม โพแทสสินแร่ต่าง ๆ ที่ตกตะกอนสั่งสมขึ้นตามขบวนการธรรมชาติ ควรเป็นผลประโยชน์ร่วมของคนในสังคม ผืนดิน ป่าไม้ สายนํ้า ต้องแบ่งปันจัดสรรเพื่อพื้นฐานปัจจัยสี่แห่งชีวิตที่สมดุล สิทธิเสรีภาพ เกียรติยศ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ทุกรูปนามต้องเคารพ เชิดชู
ซากโบราณสถานกระจัดกระจายเต็มแผ่นดินควรเร่งศึกษา และปรับปรุงบูรณะ ที่ฝังกลบอยู่ใต่ดิ้นก็ต้องขุดค้นให้เห็นอารยธรรมที่มีมานับพัน ๆ ปีนิทานตำนาน สำนึกความคิดเชื่อ ศิลปะวรรณคดีมโหรี แพรพรรณ เครื่องประดับแห่งเผ่าชน ต้องฟื้นฟูขึ้นมาเล่าขาน และสำแดงอัตลักษณ์ตน
ทั้งหมดนั้นเพื่อตระหนักในรากเหง้า ต่อยอดองค์ความรู้ สร้างพลังชีวิต เดินข้ามความล้าหลัง และขจัดการโกงกินจนล้นเกินของอภิสิทธิ์ชนเพียงหยิบมือ
ภาคอีสานของไทยจะคงคืนอารยธรรมใหม่ประเทศชาติได้พัฒนาก้าวหน้า จุดหนึ่งบนเปลือกโลกแห่งนี้จะได้ส่องประกายสว่างไสวขึ้นในเวิ้งจักรวาล
น้อมจิตคารวะ
บรรณาธิการอำนวยการ
