นักเขียนรางวัลศรีบูรพา คนที่ ๓๑ ประจำปี ๒๕๖๕ ประกิต หลิมสกุล หรือกิเลน ประลองเชิง
นักเขียนรางวัลศรีบูรพา คนที่ ๓๑ ประจำปี ๒๕๖๕
ประกิต หลิมสกุล หรือกิเลน ประลองเชิง
นักคิด นักเขียน นักหนังสือพิมพ์ คอลัมนิสต์ประจำคอลัมน์ ชักธงรบ หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ
ประวัติเขียนเองจาก ประกิต หลิมสกุล
เรื่องเล่าที่ต้องตั้งสติเขียนเองให้ได้ กว่าจะมาเป็น กิเลน ประลองเชิง
เกิดวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2488 เวลาที่เกิด ภาษาหมอดูว่า “ตกฟาก” ลำดับเรื่องตามที่แม่เล่า ตกฟากจริงๆ บ้านตอนนั้น ริมคลองบางเรือหัก ตำบลท้ายหาด หมู่ที่7 อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม เป็นบ้านยกพื้นชั้นเดียว พื้นบ้านทำด้วยฟากไม้ไผ่ ฝาขัดแตะไม้รวก หลังคามุงจาก เวลาพระออกบิณฑบาต
เป็นลูกชายคนเดียว ลำดับคนที่ห้า แม่มีประสบการณ์คลอดมากพอ คลอดลูกแล้ว แม่สั่ง “เจ๊ฮง” ลูกสาวหัวปี เอาธงชาติไปปักหน้าบ้าน แม่ตั้งชื่อ ประกิต นามสกุล หลิมสกุล ตามเตี่ยที่เป็นผู้ใหญ่บ้าน
ชื่อประกิต มารู้เอาตอนโต แปลว่า ประกาศ ตลอดชีวิตที่คนอื่นเขาดูจะรู้อะไรๆ มาก แต่ความจริงไม่รู้อะไรสักอย่าง จึงดูเหมือนจะถนัดในงาน ประกาศ จำพวกฟังเขาแล้วเอามาเล่าต่อ
5 ธ.ค. พ.ศ. นั้น ทางการประกาศให้ประชาชนปักธงชาติแสดงความจงรักถวายการต้อนรับการเสด็จนิวัตประเทศไทย พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 8 กับสมเด็จพระอนุชา ซึ่งอีกห้า – หกเดือนต่อมา คือ รัชกาลที่9
ถือว่าตกฟากเวลามงคล สมใจแม่ซึ่งฝันก่อนได้ลูกชายหลายคืนว่า มีคนเอาดอกบัว 9 ดอกมาให้ไปถวายพระ
8 ขวบ อายุเข้าเกณฑ์เรียนชั้นป.เตรียม โรงเรียนนิพัทธหริณสูตร์ (วัดประทุมคณาวาส) จบป.4 ต่อ ม.1 โรงเรียนศรัทธาสมุทร ปลายปี ม.2 ลาออกไปบวชเณรที่วัดเขาย้อย เพชรบุรี หลวงน้าช่วยสมภาร ส่งไปอยู่วัดดาวดึงษ์ บางยี่ขัน ธนบุรี เรียนบาลีตอนบ่าย เรียนนักธรรมตรีตอนหัวค่ำที่วัดมหาธาตุ ท่าพระจันทร์
ปี 2502-2503 ย้ายไปวัดบ้านแหลม สมุทรสงคราม เรียนบาลีต่อ แต่ไม่จบ พ.ศ. 2505 สอบนักธรรมเอกได้ สนามสอบเดียวกับเณรโรจน์ งามแม้น (เปลว สีเงิน) ศิษย์หลวงพี่ปลัดเลียด วัดบางจะเกร็ง
ปี 2507 สึกจากเณร เป็นลูกเรืออวนลาก ทั้งในทะเลอ่าวไทย ทั้งทะเลอันดามัน ขึ้นชั้นเป็นนายท้าย.. แต่งกลอน ลง “กวีศรีสยาม” นิตยสารศรีสยาม ได้สี่ห้าชิ้น..กลอนบทหนึ่ง “นาฏกรรมในเกลียวคลื่น” (ราว 2511)
“ความเป็นชายสอนให้ไม่เลือกว่า
ทะเลบ้าฟ้าครางหรือกลางฝน
เราเคยกลัวความตายกลางสายชล เหมือนกลัวตนเปลี่ยวเหงาก็เปล่าเลย”
กลอนบทนี้ อีกห้าสิบปีต่อมา ท่านอดุล จันทรศักดิ์ ศิลปินแห่งชาติ อ่านแล้วจำ ท่องให้ฟังต่อหน้า ปลื้มเสียยิ่งกว่าที่เคยได้รับรางวัลใดๆ ในชีวิตตัวเอง
สลับฉาก นายท้ายเรืออวนลาก เป็นทหารเกณฑ์ ปี 2509-2511 ตำแหน่งกลาสีเรือจันทร (จัน – ทะ – ระ) พ้นเกณฑ์ลงลากต่อ ปี 2513 เบญจเพส หลับในถือท้ายเรืออวนชนโป๊ะปลาทูพัง ขายพระสมเด็จในคอจ่ายค่าเสียหาย แล้วหนีชีวิตนายท้ายเรืออวน พเนจรไปอยู่กับญาติที่ยะลา เรียนโรงเรียนผู้ใหญ่ได้ระดับ4
เริ่มงานนักข่าวภูธร ธ.ค. 2513 ส่งข่าวโจรใต้มอบตัวทางการให้หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ 2518 ประจำการ
เป็นนักข่าวเดลินิวส์ กลางปีถ่ายภาพ ได้รางวัลข่าวภาพยอดเยี่ยม สมาคมนักข่าวฯ ถูกมอบให้ทำงานข่าวเฉพาะกิจ
ทำข่าวทั่วประเทศ เขียนคอลัมน์จิปาถะ จนไม่อยากจะเล่า
2519 แต่งงานกับ อุบล ตั้นพันธุ์ นักสังคมสงเคราะห์บ้านทักษิณ ยะลา (เกษียณอายุราชการ ตำแหน่งรองปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมฯ)
2522 ย้ายจากเดลินิวส์ มาอยู่ไทยรัฐ รุ่นเดียวกับ โรจน์ งามแม้น ชัย ราชวัตร ปี 2531 เติมการศึกษา จบปริญญาตรีนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช เขียนคอลัมน์ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก (แทนคอลัมน์
ไว ตาทิพย์ กระพริบที่นี่) พ.ศ. 2534 ได้รางวัล ม.ร.ว.อายุมงคล โสณกุล
ปีต่อมา เขียนสังคมหน้า4 นามปากกา “เหยี่ยวพญา” เป็นเลขาฯ หัวหน้ากองบก. สราวุธ วัชรพล 2534
ปี 2535 หลังเหตุหัวหน้าข่าวภูมิภาคไทยรัฐ (วิทูรย์ กวยะปาณิก) ถูกยิงตาย ลาออกไปเร่ร่อนอยู่ นสพ. หลายฉบับ ผู้จัดการ สยามโพสต์ แนวหน้า สยามรัฐ ไทยไฟแนนเชียล แล้วก็หมดฤทธิ์เดช กลับไทยรัฐสังกัดเดิม
รับงานหัวหน้า “สกู๊ปข่าวหน้า1” ปี 2541 โกวิท สีตลายัน คอลัมน์ ลั่นกลองรบ มังกร ห้าเล็บ กลับคืนฟ้า กิเลน ประลองเชิง ก็ถูกส่งมารับงานคอลัมน์ ชักธงรบ จนถึงวันนี้ ก็ยังชักธงรบ อยู่ทุกวัน
อายุเกินมาตรฐานกลางผู้สูงวัย มาหลายปี ยังไม่ตาย ฉีดวัคซีนเข็มที่4 แล้ว ยังรอดโควิด 19 มาได้ และหวังว่า จะอยู่รอดต่อไป จนถึงวันที่ถูกชวนไปรับอีกงาน งานใหม่ที่เพื่อนๆ สรรหาให้
งานใหม่ ทำให้นึกถึง คำพูดมหาโจรจื๋อ ปฏิเสธตำแหน่งอ๋อง ที่ขงจื๊อขึ้นเขาไปเจรจาเสนอ “ลาภยศชื่อเสียง เหมือนหมอกเมฆที่ลอยผ่านหน้า”
เกิดมาถึงอายุ 77 ที่จริงก็เข้าใจแจ่มแจ้ง เมฆหมอกมันลอยมา แล้วก็ลอยไป แต่ก็ขอน้อมรับไว้
คนที่ปฏิเสธน้ำใจไมตรีจากกัลยาณมิตร ไม่น่าจะมีชีวิต อย่างสุขสงบเย็นได้ เว้นจากมีหัวใจมหาโจร
ขอบคุณข้อมูลจากเพจ กองทุนศรีบูรพา
