บทกวี : สินค้าคน
ฉบงง ๑๖
นั่งนึกนอนนึกตรึกตรอง เฝ้าชะแง้แลมอง
เห็นช่องสังคมล่มสลาย
ทําไมคนเรามากราย ตะเกียกตะกาย
มุ่งแต่ละโมบคว้าหาทรัพย์
ทุกวันมิเว้นเห็นขยับ เก็บเงินทองนับ
ลําดับความเป็นเศรษฐี
สังคมกลุ่มชนอันมี ข้าราชการที่ดี
ประเภททวยชนพลเรือน
กลุ่มพวกเครื่องแบบพลอยเขยื้อน ต่างรับเงินเดือน
ได้มาโดยสุจริตสมปอง
ชีวิตเดินตามครรลอง ต่างคนต่างประคอง
เลี้ยงบุตรภรรยาพาเพลิน
ชีวิตเจิดแจ่มจําเริญ นรชาติสรเสริญ
น่าจะสุขสงบอบอวล
ปัจจุบันนั้นพลันผันผวน เพียงขอประมวญ
บางกลุ่มมุ่งขยายขายตัว
ถูกซื้อยอมขายหมายหัว ประดุจควายวัว
ทําลายล้างโคตรโสตถุวงศ์
อํานาจราชศักดิ์หลักธง ที่เคยดํารง
ได้เห็นจมสุดยุติธรรม
สนองเจ้าของเงินนํา ผลงานที่กระทํา
โน้มเอียงเคียงข้างเงินตรา
สังคมเลวทรามด้วยปรา- กฎทั่วนครา
โอ้โอ้เมืองไทยมืดมน
บทกวี ทางอีศาน “สินค้าคน”
ฉบับที่ ๒๐ | ธันวาคม ๒๕๕๖
โดย “เดือนดวงเดิม”
