ปิดเล่ม ทางอีศาน ๑๑๔
คุณชุมพร ทุมไมย, คุณวิชัย เกศศรีพงษ์ศา
ตั้งแต่คุณเสียสละชีวิตไปจนถึงวันนี้ สภาพสังคมไทย เหตุการณ์บ้านเมืองของเฮาและของโลกมนุษย์เปลี่ยนแปลงไปหลาย พวกเฮามีเรื่องสิส่อ*คุณเด้
จนถึงมื้อนี้ แม้ประเทศที่ปฏิวัติสำเร็จ ก็ยังบ่มีประเทศใด๋สำแดงลักษณะสังคมใหม่ที่ดีงาม ที่ประชาชนมีความเท่าเทียมเลย อย่างว่าละเนาะ ปรมาจารย์มาร์กซ์เพิ่นกะบ่ฮู้ดอกว่าสังคมอุดมคติสิมีรูปร่างหน้าตาจั๋งใด๋
สำหรับประเทศเฮา จากมื้อที่คุณสองคนไปติดโปสเตอร์ไล่เผด็จการจนถูกฆ่าตายนั้น ผ่านมา ๔๕ ปี พวกเผด็จการยังสืบทอดครองอำนาจคือเก่า
ส่วนพวกเฮา หลังจากคุณเสียสละบ่จักมื้อกะถืกมันไล่ฆ่าไล่จับอยู่ในธรรมศาสตร์ ส่วนหนึ่งหนีตายไปสู้ในป่าจนป่าแตก กลับคืนเมืองมากะยังเกาะกลุ่ม ดูแลกันบ้างทะเลาะกันบ้าง ใผมีความพร้อมยังทุ่มเททำงานอยู่
ในการเคลื่อนไหวต่อมา ฝ่ายประชาชนยังถืกปราบครั้งใหญ่ ๆ อีกสองครั้ง แต่พี่น้องเฮากะบ่ยอมแพ้ ถึงมื้อนี้ลูกหลานเติบใหม่ใหญ่หลังมีความตื่นตัวทางการเมืองสูง พวกเขากล้าซี้หน้าเผด็จการ กล้าเปิดประเด็นทะลุทะลวงฟ้า
ถ้าคุณทั้งสองยังมีชีวิต ตอนนี้อายุกะเกือบสิ ๗๐ ปี ค่านิยมที่พวกเฮาถืกปลูกฝังในช่วงวัยรุ่นให้เป็นเจ้าคนนายคน ให้ร่ำรวยสิได้มั่งมีศรีสุข ครอบครัวสิเหลืองเหลื่อมขึ้นนั้น บ่เป็นจริงตามที่คิดกันเลย ระบบราชการบ้านเฮาขาดคุณภาพ บ่มีคุณธรรม แย่งกันเป็นใหญ่ หลอยกินได้กิน กิจการค้าขายกะผูกขาด ผู่รวยมีแต่อยากรวยขึ้นหน้า
บ้านเฮาที่เขาว่าแล้งว่าแห้งมาเป็นร้อยปีนั้น ถ้าเป็นจริงปานนี้คนภาคอีสานตายกันเหมิดแล้ว บ่เพียงท่อนั้น ที่ผ่านมาเมื่อตอนเกิดวิกฤติเศรษฐกิจทุนนิยมล้มครั้งใหญ่ ตอนนี้กะเกิดโรคห่าตำปอด หมู่บ้านเฮายังสามารถต้อนรับพวกแตกเมืองให้หม้มตายได้อย่างดี
ยามฝนมา กบ เขียด อึ่ง ปลาซิวอ้าว อีกะปู ยังมีบ่อึด ไข่มดแดง ผักหวานผักหญ้าต่าง ๆ กะมีให้หา ยามเห็ดออกบ่ต้องเว้าคนออกหาปานเอาบุญ
ที่คุณทั้งสองบอกพี่น้องไว้ว่า เฮ็ดงานหาประสบการณ์แล้วสิกลับคืนบ้าน ไปพัฒนาบ้านเฮานั้น มันแม่นตามความที่คุณคิดเด้ ขณะนี้มีคนรุ่นใหม่ คนไทครัวที่ออกหากินต่างถิ่นกะเมียบ้านหลายแล้ว
พวกเขากลับคืนบ้านด้วยความเข้าใจชีวิต เข้าใจโลก ด้วยความฮู้ ด้วยวิทยาการสมัยใหม่ การลุกขึ้นยืนด้วยลำแข้งเจ้าของ โฮมพี่โฮมน้อง นำฮีตนำคอง ศึกษาและเขียนประวัติศาสตร์หน้าใหม่ด้วยมือเจ้าของมันสง่างามแท้
หรือคุณทั้งสองว่าจั๋งใด๋
***
*ส่อ = ฟ้อง
