ปิดเล่ม ทางอีศาน 123
ถึงเวลาแล้วที่บ้านเราจะได้ตั้งหม้อต้มไก่บ้านใส่กัญชา เคียงคู่เหล้าไหงาม อย่างสง่าผ่าเผย ตั้งสำรับไว้กินดื่มกันเองและสำหรับต้อนรับแขกพี่น้องยามมาหากันหรือยามงานบุญ
‘กัญชา’ เป็นพืชโอชะ เป็นสมุนไพรมหัศจรรย์ หากเปรียบก็เหมือนของกินเครื่องใช้ทุกอย่าง สรุปได้เลยว่าที่มีทั้งคุณทั้งโทษ เหมือน ‘น้ำ’ ที่สำคัญกับร่างกายลำดับสองรองจากอากาศ แต่หากดื่มมากจนจุกก็ตายได้ เหมือน ‘มีด’ เหมือน ‘ไฟ’ ต้องเตือนต้องระวังลูกเล็กเด็กแดงไม่ให้เล่น ไม่ให้เข้าใกล้ แต่กระนั้นผู้ใหญ่เองก็ประสบเหตุมีดบาดไฟลวกไหม้ตัวเองอยู่ประจำ
เหมือน ‘เห็ด’ อาหารวิเศษเกิดแต่ดิน รสชาติแซบหลาย มีแร่ธาตุอุดมสมบูรณ์ แล้วทุกคนก็รู้ว่ามีเห็ดที่มีพิษร้าย กินไม่ได้เด็ดขาด คนเก็บเห็ดยิ่งต้องรู้ดี แต่ทุกปียังมีข่าวคนกินเห็ดตาย
ถ้าไม่มีพระราชบัญญัติกัญชาตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๗๗ ภูมิปัญญาบรรพชนก็จะได้รับการต่อยอด คุณของกัญชาก็จะก่อประโยชน์แล้วมหาศาล ถึงตอนนี้ต้องช่วยกันค้นคว้าพัฒนา การเสพใช้เท่าไหร่ อย่างไร จึงเหมาะควร สำคัญแต่ว่างานปลดล็อคกัญชานี้หากจะลุยปลูกทำถึงขั้นอุตสาหกรรม มีใคร พรรคการเมืองใด เตะหมูเข้าปากหมาไปหมดหรือยัง?
เช่นเดียวกับ ‘เหล้า’ ที่ถูกผูกขาดควบคุม ไม่ให้ต้มกลั่นตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๙๓ คนสมัยนั้นคงจะจดจำภาพแห่งความเศร้าสะเทือนใจได้ เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่สรรพสามิตตระเวนบุกถือเหล็กแหลมเที่ยวแทงหาไหเหล้าตามสวนครัวป่ากล้วยรอบบ้านอย่างอุกอาจ บ้านไหนถูกตรวจพบต้องโดนจับปรับ คนจับกระหยิ่มยิ้มย่องเพราะได้ทั้งของกลางและรางวัลนำจับ
เหล้าทำจากข้าว ชาวบ้านเราปลูกเอง แป้งหมักก็เกิดจากภูมิปัญญาชั้นสูงของแต่ละหมู่บ้านแต่ละท้องถิ่น ที่มีสูตรส่วนผสมเฉพาะของตน ซึ่งเมื่อปลดล็อคเราจะมีเหล้ารสเลิศนับพันชนิดให้ดื่มชิม
นอกจาก ‘กัญชา’ และ ‘เหล้า’ เป็นพืชและเครื่องดื่มที่ให้ความสุขกายสบายใจแก่พี่น้องเราแล้ว ยังช่วยไม่ให้เงินไหลออกนอกหมู่บ้าน และเป็นตัวสร้างรายได้เพิ่มด้วย ทั้งข้าวก็จะมีราคา แรงงานท้องถิ่นมีค่าสูงขึ้น ทั้งยังเป็นชนวนตั้งต้นนำความเชื่อมั่น ความเท่าเทียมและศักดิ์ศรีความเป็นคนกลับสู่บ้านเมืองที่มีรากเหง้าอารยธรรมมาแต่โบราณกาล
