ฟ้าผ่าคนขวง
ชีวิตของผู้คนที่อาศัยอยู่ “ทางอีศาน” ส่วนใหญ่มีอาชีพทํานา ทําสวน ทําไร่ ทุกเช้าต้องรีบออกไปทํางาน หนักเอาเบาสู้ตามประสาคนพื้นถิ่นที่ไม่ได้เรียนต่อชั้นสูง ถึงเวลากินข้าวก็มีลูกหลานนําสํารับกับข้าวไปส่ง แล้วร่วมวงกินกันแบบพอเพียง มีข้าวเหนียวเป็นพื้น ปลาแดกบอง ป่น แจ่ว กินกับผักพื้นบ้านตามท้องไร่ท้องนา ก็นับว่าเลิศรสวิเศษแล้ว
พ่อเฒ่าพุดกับแม่เฒ่าลุน พากันไปทำไร่ข้าวโพด ทุก ๆ วันจะง่วนอยู่กับต้นข้าวโพด เฝ้ากำจัดศัตรูพืชที่จะมาทําลายผลิตผลทางการเกษตร ปีนี้ข้าวโพดของพ่อเฒ่าพุดขึ้นงามมาก เริ่มให้ผลเป็นที่น่าพอใจ
“หมากข้าวโพดเฮาปีนี้งามกว่าปีก่อนเนาะสาวลุน!” พ่อเฒ่าพุดว่า
“เออ…ข้อยก่ะคึดคือกัน ปีนี้ดูมันผิดหูผิดตาบางต้นฝักอวบอย่างเห็นได้ชัด” แม่เฒ่าลุนเสริม
พ่อเฒ่าพุดกับแม่เฒ่าลุน มีอายุห่างกันเล็กน้อย พ่อเฒ่าพุดมีอายุ ๕๙ ปีส่วนแม่เฒ่าลุน อายุ ๕๕ ปี สุขภาพร่างกายของทั้งสองดีมาก เรื่องเพศสัมพันธ์ก็ยังบอกได้ว่าสบาย หายห่วง เพราะพ่อเฒ่าพุดเคยเข้าแข่งขัน “เตะปี๊บ” ในงานสงกรานต์ปีที่แล้วมาหมาด ๆ
บักหวัง…เป็นลูกเขยพ่อเฒ่าพุด มันรักนับถือพ่อเฒ่าพุดมาก บักหวังเป็นคนขยันทํามาหากิน โดยเฉพาะการหาปลาตามห้วย หนอง คลอง บึง แต่ละวันที่บักหวังออกไปทอดแห่มันก็มักจะ “หมาน” (มีโชคได้ส่งของเกินคาด) โดยเฉพาะปลาตัวโต ๆ จะได้มามากกว่าคนอื่น ๆ
วันหนึ่งพ่อเฒ่าพุดกับแม่เฒ่าลุน ออกไปไร่ข้าวโพด ทั้งสองเดินตามช่องระหว่างต้นข้าวโพดตรวจดูข้าวโพดที่เริ่มออกฝัก แม่เฒ่าลุนเดินก่อนพ่อเฒ่าพุดเดินตาม มองต้นข้าวโพด แต่ตาเหลือบไปเห็นบั้นท้ายแม่เฒ่าลุน กระเพื่อมเป็นจังหวะ บ๊ะ ! อารมณ์พ่อเฒ่าพุดวันนี้ผิดจากวันก่อนมาก เกิดคึกคักขึ้นมากะทันหัน มองเห็นแม่เฒ่าลุนก็สวยขึ้นผิดปกติ ! ชักจะได้เรื่องซะแล้ว… ป่าข้าวโพดก็สูงพอที่จะปิดบังไม่ให้ใครเห็นได้ พ่อเฒ่าพุดสะกิดแม่เฒ่าลุนแบบไม่อายฟ้าอายดิน กลางวันแสก ๆ ในดงข้าวโพดนั่นแหละ!
ขณะนั้น… พอดีเป็นจังหวะที่บักหวัง มันทําต้มส้มปลาช่อนใส่ใบมะขามอ่อน ที่มันปรุงด้วยมือมันเอง ก็อยากให้พ่อเฒ่ากับแม่เฒ่าได้กินแซบ ๆ บ้างจึงเอาไปส่งให้ที่ไร่ข้าวโพด
ณ โรงนาที่พักไม่พบใคร บักหวังมองไปยังไร่ข้าวโพด สังเกตเห็นต้นข้าวโพดแห่งหนึ่งโอนเอนไปมาก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปดูเงียบ ๆ บักหวังชะงัก ! ภาพ ‘มนต์รักไร่ข้าวโพด’ ประจักษ์เต็มตา มันถอยกลับอย่างเงียบเชียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ! ถึงโรงนาบักหวังเอาอาหารแขวนไว้ที่เสาโรงนา แล้วร้องบอกพ่อเฒ่าแม่เฒ่าให้รู้ว่าอาหารอยู่ที่ใด บักหวังกลับไปบ้านด้วยความงุนงงและนึกขํา
ฤดูฝนเริ่มมาแล้ว ขณะที่พ่อเฒ่าพุดยืนอยู่หน้าบ้านของแก แกเห็นมีผู้คนจากหมู่บ้านเหนือช่วยกัน หามโลงศพผ่านถนนหน้าบ้านของแกไป มีพระสงฆ์เดินนําหน้าผู้คนอีกประมาณ ๑๐ คนเดินตามอย่างรีบเร่ง ต่างมุ่งหน้าไปยังป่าช้า
“ไผ๋ต๋ายวะ ?” พ่อเฒ่าพุดถามเฒ่าเขืองที่เดินตามขบวน
“ก็ไอ้แพงบ้านเหนือไง ถูกฟ้าผ่าตาย มันตายโหง หลวงพ่อให้รีบเอาไปฝัง !” ชาวบ้านบอก
“ไอ้แพงถูกฟ้าผ่าตาย ! มันออกไปทุ่งนาเรอะ ?”
“ไม่…มันยืนอยู่หน้าบ้านปกติเหมือนแกนี่ล่ะ แต่อย่าเว้าหลาย… ไอ้แพงมันขวง ! มันอึ๊บเมียมันตอนกลางเว็น ฟ้าก็เลยผ่ามันตาย !” ชาวบ้านยํ้า
ในขณะนั้นบักหวังผู้เป็นลูกเขยพ่อเฒ่าพุดยืนอยู่ใกล้ ๆ พอได้ยินชาวบ้านบอกเรื่องฟ้าผ่าคนขวงก็รีบร้องบอกพ่อเฒ่าพุดด้วยความห่วงใยว่า
“พ่อเฒ่า ! เจ้าก่ะฮีบเข้าบ้านไว ๆ ! เดี๋ยวฟ้าก็ผ่าเจ้าตายอีกหรอก ! หลายวันก่อนที่ป่าข้าวโพด เจ้ากะอึ๊บกลางเว็น !”
อธิบายศัพท์เพิ่มเติม
ไผ หมายถึง ใคร
ขวง หมายถึง คนทําผิดประเพณีของบ้านเมือง
กลางเว็น หมายถึง กลางวัน
เว้า หมายถึง พูด
******
คอลัมน์ เรื่องเล่าชุดพ่อเฒ่ากับลูกเขย นิตยสารทางอีศาน ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๓๒ | ธันวาคม ๒๕๕๗
.
ราคาเล่มละ ๑๐๐ บาท
สมัครสมาชิก ครึ่งปี ๖๐๐ บาท
หนึ่งปี ๑,๑๐๐ บาท
ตลอดชีพ ๙,๕๐๐ บาท (ได้รับหนังสือย้อนหลัง)
.
สั่งซื้อ// ชำระเงิน // สอบถามเพิ่มเติม ได้ทาง
inbox หนังสืออีศาน m.me/166200246799901
line id : @chonniyom (มี@) คลิก https://lin.ee/amxqtvW
อีบุค ที่ www.mebmarket.com
โทร. 086-378-2516
บริษัท ทางอีศาน จำกัด
244/539 รามอินทราซอย 5 แขวงอนุสาวรีย์ เขตบางเขน กทม. 10220
