ภูมิใจ
พ่อเฒ่าสีโห ผัวแม่เฒ่าสีกา ไทบ้านท่ามะโก มีลูกเขยชื่อว่า ทิดโท “บักทิดโท” มันเป็นคนดี มีสัมมาคารวะ อยู่ในกรอบของฮีตเก่าคองหลังบ่คือพ่อเฒ่าสีโห ซึ่งมีนิสัยมักม่วน หยอกผู้สาวสํ่าน้อย เว้าเล่นแกมอีหลี จนผู้คนชาวบ้านคึดว่าเรื่องมาจากปากพ่อเฒ่าสีโหนั้นเป็นความจริงไปทั้งหมด! ทั้ง ๆ ที่บางเรื่องไม่เป็นความจริงเหมือนที่แกว่าเลย
ต่อมา เมื่อแม่เฒ่าสีกาได้ตายจากไป พ่อเฒ่าสีโหก็เลยอยู่คนเดียว บ่ได้มีเมียใหม่ จึงได้อยู่ในการดูแลของลูกสาวลูกเขยต่อไป ส่วนเรื่องการเว้าเล่นแกมอีหลีนั้น ยังมีคุณภาพคับแก้วเหมือนเดิม…
“อีนาง…เจ้าคือเป็นผู้งามแท้…มาอยู่กับลุงซะเป็นหยัง สิปลูกเฮือนหลังงามให้อยู่ สิปันมูนอันมีนา มีสวนให้เจ้าก่ะได้!” คำพูดทีเล่นทีจริงลักษณะนี้ จะหลุดออกจากปากของพ่อเฒ่าสีโหเป็นประจำ เมื่อมีสาวน้อยผ่านมาใกล้แก
วันหนึ่ง มีเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้เกิดขึ้น มีเด็กสาววัยรุ่นในหมู่บ้าน ลูกสาวของป้าบัวหัวหมอ ซึ่งมักปั้นเรื่องหักหลังชาวบ้านมานักต่อนักแล้ว ไปแจ้งความที่สถานีตำรวจภูธร บอกว่าถูกพ่อเฒ่าสีโหลวงไปข่มขืนกระทำชำเรา ตลอดคืนรวม ๕ ครั้ง!
พ่อเฒ่าสีโหถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจเชิญไปสอบสวนหาข้อเท็จจริง! บักทิดโทผู้เป็นลูกเขย ที่มีจิตใจใฝ่ธรรมะก็รู้สึกงงในเหตุการณ์อยู่ไม่น้อยยิ่งดูสภาพร่างกายของพ่อเฒ่าสีโหในปัจจุบันแล้วเป็นไปบ่ได้ที่พ่อเฒ่าสีโหจะทำการข่มขืนเด็กสาวได้ถึง ๕ ครั้ง ในคืนเดียว…
“มันแหม่นบ้อ? เป็นไปได้บ้อ?” บักทิดโทมันคิด!
บักทิดโทกับเมียซึ่งเป็นลูกสาวของพ่อเฒ่าสีโห ตามไปให้กำลังใจพ่อเฒ่าสีโหที่สถานีตำรวจ…เมื่อพบหน้าพ่อเฒ่าสีโห บักทิดโทก็ถามด้วยความเป็นห่วง
“เรื่องมันเป็นจั่งได๋พ่อเฒ่า…คือมาเจอข้อหารุนแรงแท้”
พ่อเฒ่าสีโห ยังคงนิ่งเงียบเมื่อเจอหน้าลูกสาวลูกเขย
เมื่อผลการสอบสวนของเจ้าหน้าที่ตำรวจสรุปว่าพ่อเฒ่าสีโหรับสารภาพว่า ได้ข่มขืนกระทำชำเราเด็กสาวในหมู่บ้านจริง ! บักทิดโทผู้เป็นลูกเขยมันยิ่งงง จึงยํ้าถามหาความจริงจากพ่อเฒ่าสีโห…
“พ่อเฒ่า เจ้าได้ข่มขืนกระทำชำเรา เด็กน้อยในบ้านอีหลีบ้อ?”
“บ่! กูบ่ได้ข่มขืนมันเลย!”
“เจ้าเป็นหยังจั่งรับสารภาพ ว่าได้ข่มขืนสาวน้อยถึงห้าเถื่อล่ะ?”
“กูภาคภูมิใจ ที่มันหาว่ากูเฮ็ดได้เถิงห้าเถื่อ!”
