Let bygone be bygone
สาส์นลึบให้สูญ
“บุญมา ภูเม็ง”
หมากผลการพัฒนา
การพัฒนา หนักเน้น เห็นแก่กำไร
โอมอ่อย เอาพวงผล ว่าเถิงไทบ้าน
วาดหวัง สูงไปหน้า สีทาอนาคต
ทั้งที่แท้ ซอนซ้อนซ่อนภัย นำนอ
ขบวนการ หว่านเว้า เอาแต่คำดี
แฝงกลสน ส่งเสริมเติมแต้ม
คึดเพียง หมากผลได้ ใผนอตายผ่อน
ทันนาน เห็นแต่ม้าง มรณ์ม้วยหมู่คน
แม้งเมื่อ ดลดาลฟ้า โทษามาฮอด
ใผพลีกรรม ฮับฮ้าย หนฮ้อนแห่งภัย
ใผสังเวย ตนให้ ผลพวงใผก่อ
ใผอัก กินแซบซ้อย นอนลี้เซี่ยงเสวย
คนทุกข์ ทรมานเมี้ยน สูญไปตามวาสน์
เอาคืน มาบ่ได้ โฮไห้ฮ่ำฮอน
แนวความ ยุติธรรมแท้ หาไสแสนยาก
คนจน ฤาปากได้ เสียแล้วเล่าสูญ
นี้แม่น ผลพัฒน์ให้ คนจุ่มเดียวดล
ส่วนว่า คนหลวงหลาย เถ่อมองคองเก้อ
ดีเขาได้ เสียมาเขาปล่อย
แลขีด ทางย่างให้ …แสนสั้นส่ำเห็น นี้แล้ว!!
(กลอนอ่านปางคำ, ล้านช้าง)
๓๐ กรกฎาคม ๒๕๖๑
๑. สน : ฉล, อุบาย ๒. ม้าง : ทำลาย ๓. แม้ง : พลันที่, เมื่อ ๔. มาฮอด : มาถึง ๕. อัก : แอบ, หลบ
๖. ลี้ : ซ่อน ๗. เซี่ยง : ซ่อน, ปิดบัง ๘. เมี้ยน : เก็บ, ทำลาย ๙. จุ่ม : กลุ่ม, คณะ ๑๐. เถ่อ : เหม่อมอง
