พื้นที่ราบสูงใหญ่แผ่ไพศาล แนวลำธารล่องจากเขาลำเนาสูง
เบญจพรรณนั่นป่าใหญ่ไม้ยางยูง สรรพสัตว์ทุกหมู่ฝูงเที่ยวหากิน
แผ่นนภาสุดฟ้าสุดตาเห็น ดวงตะเว็นอีเกิ้งเนิ้งคู่ถิ่น
มวลดารากะพริบตาสบหน้าดิน ลมพัดโบกนกโบยบินโผผินไป
ฟ้าสาดสีตามช่วงยามฤดูกาล เมฆละลิ่วพักผ่านร่างร่านไหว
หนาวแล้งฝนมืดปนแจ้งสำแดงใน เกาะกุมให้ใจจิตคิดหวั่นตาม
ฝันและใฝ่โยงใยไม่สิ้นสุด ก้าวและรุดต่อไปไร้คำถาม
งามและงดสดใสในนิยาม เปิงเมืองบ้านเปิดรูปนามจ่างป่างแล้ว.
